Oh, Godin Hera, wat vind ik dit eigenlijk een positief bericht!!!!! Zooooo lang metselen, en eindelijk bezig er uit te breken. Op eigen kracht, he!! Wacht niet te lang op zijn berichtje, he, maar blijf in jezelf geloven. Dat maakt je namelijk ECHT beter! Heb je hem niet meer voor nodig. Goed voor je, hoor!!!!

Ik ben blij, voor jou, Hera. Hoe hoopvol moet dit voelen…

Als je het goed vindt, wil ik dit thema verder proberen los te wrikken. Ik zal mijn uiterste best doen om dit voorzichtig te doen en met inachtneming van de gevoeligheid die hierover bij jou bestaat.

Ik herinner me dat je ergens losliet, dat je je jonge leventje in tehuizen hebt gezeten. Mijn vraag die ik je daarom wil stellen is: het thema erkenning, die nu als een baksteen van het cement los begint te raken, in hoeverre is dit een thema dat eigenlijk veel verder strekt dan vastgekoppeld aan je ex?

Zonder teveel van mijzelf hierop los te laten, speelt voor mij ‘erkenning’ (krijgen) namelijk ook een grote rol in mijn leven. Hoewel ik nooit in tehuizen ben beland, heb ik (hoewel opgegroeid met een stiefvader) mijn echte vader nooit gekend. Hij is niet dood; heeft gewoon een ander leven, zonder mij erin, verkozen. Het gemis, of gebrek aan erkenning van 'deze man', heeft zich als een zeer hardnekkige, zeurende behoefte in mijn leven ingenesteld. Het zit soms in hele onschuldige incidenten, waarbij iets dat gezegd of gedaan wordt, bij mij automatisch die la opengooit waarachter die gevoeligheid zich bevindt—met als gevolg dat ik mezelf ga wijsmaken dat ik (dus) ‘niet voldoet’. Ik, wederom, niet ‘gezien’ of ‘gehoord’ word.

Bij grote gebeurtenissen, bijvoorbeeld einde van een relatie of een breuk met een partner, is het niet zozeer een la die opengaat, maar het volledige gewicht van de hele friggin' kast die over me heen valt. En ik die daar dan onder lig. Ik ‘eis’ erkenning terug, waarvan voelt dat het me is ontnomen. Wat ik ervaar als iets dat me ‘goddomme’ toekomt. Waar ik recht op heb. Ik voel me gestript van mijn waarde. JIJ ZAL MIJ ZIEN! (erkennen)—al duurt het mijn hele leven om dit te bewerkstelligen. Zo hardnekkig gefocused op die ander, dat ik niet in staat ben het bij mezelf te gaan vinden.

De vraag is: heeft iemand dit echt weggenomen? Of zat het er sowieso, om te beginnen, al niet?

Ik kan niet voor jou spreken, maar in mijn geval bestaat er een leegte waar het ‘erkenning’ (gezien & gehoord worden) betreft. Niet erkend zijn door mijn echte vader heeft gemaakt, dat ik ben gaan geloven dat er dus ‘iets’ in mij is, dat niet goed genoeg is om deze erkenning te krijgen.

Die gedachte is bullshit. Weet ik, rationeel. Zo gek kunnen gedachtes en denkpatronen je dus maken.

Dat iemand je geen (h)erkenning geeft, iemand dit niet wil, of kan of zelfs weigert te geven, is geen concrete wetenschap die het tot een voldongen feit of waarheid maakt, dat je dus—inderdaad—niet voldoet. Dit is wat wij eraan vastplakken, die zware veroordeling.

Als concreet inzicht, is dit een grote doorbraak. Het ontrafelen & ontleden kan beginnen. Echter, als dit inzicht maakt, dat je de ontrafeling laat afhangen van een bevestigend antwoord die hij je hopelijk in een brief zal gaan geven, hoop ik dat je in staat zult gaan zijn om te realiseren dat het waarschijnlijk niet specifiek ‘zijn erkenning’ is, waar je zo naar verlangt. Lijkt wellicht zo, maar het feit dat jij ervaart dat hij je ‘opzettelijk heeft gekwetst’, waarom moet dat door hem bevestigd worden om het bestaansrecht te geven?

Voor jou, in jouw beleving, ervaar je zijn acties als onnodig en opzettelijk kwetsend. Zo heb je dit beleefd. Zo bestaat het, voor jou. Zelfs als het niet bevestigd en erkend wordt.

Ik vrees dat, mocht je besluiten om een brief te gaan versturen, je er nooit het antwoord op krijgt, waar je zo naar verlangt. Daarmee dus wederom in de hand werkend, dat je hem de volledige macht & controle geeft over jouw verder komen. Wat als het dus niet komt, betekent dit dan automatisch dat deze beleving van jou dus ‘niet waar’ is?

Als hij niet erkend dat hij je opzettelijk heeft gekwetst, bevestigd dit dan automatisch de betekenis dat jij niets waard bent-en dit dus verdiend hebt?

Nee.

Zijn mening, over jou en wat hij beseft over zijn eigen acties & daden... behoort steeds minder belangrijk te worden.

hoi hera, wat mooi om te lezen dat je nu er achter bent gekomen waarom dat je al die tijd bleef steken. mooi ook dat je ineens weer om dingen kunt huilen. dat maakt dat je in de fase bent gekomen van verwerking.

je wilt graag gehoord worden, je wilt begrip, je wilt empathie, je wilt ook een sorry van hem . je schrijft : Wat mij beter zou maken is herkenning van af zijn kant, een bericht waarin hij bekent dat hij mij zo opzettelijk gekwetst heeft. Een schrijven met een bekentenis en waar in staat dat hij echt fout zat.

je schrijft echter ook...ik weet dat ik het nooit zal krijgen. immers "Zo iets eenvoudigs maar voor mij zo belangrijk, een kort berichtje met Sorry zou het medicijn voor mij zijn. Weet dat ik dat nooit zal krijgen omdat ik echt geen contact met hem ga zoeken".

als je een sorry wilt dan kun je dat alleen maar krijgen door er achter aan te gaan en er vervolgens concreet om te vragen. als je weet waar hij woont geef mij maar een privé berichtje dan zend ik hem wel namens jou een bericht als je wilt met het verzoek om een sorry te schrijven aan jou voor wat hij gedaan heeft. met daarbij dat je inmiddels in staat bent te gaan verwerken ! uiteraard kun je het ook direct zelf zenden...via mail bijvoorbeeld...even een apart mailadres aanmaken die na de sorry ontvangst direct te verwijderen is...door het via een derde te laten lopen..kunnen boodschappen worden beperkt en eerst vertaald worden voor deze worden doorgeven ook nog eens

tegelijk schrijf je echter : Ik hou niet meer van hem, heb nu een heel andere kijk op de zaak en voel me anders ! ga eindelijk een grote stap voorwaarts en het gevoel wat ik nu heb neemt niemand mij vandaag af!

wil je dat vasthouden ? doen hoor ! je bent zelf verantwoordelijk voor hoe je je voelt ! kom in de positieve flow en je zult positieve mensen tegen komen ! en weer een heleboel kansen krijgen ! voor jou gaat het leven beginnen bij 50 !!!!
kom op je kan het , je kunt het !

en dan tot slot :
je wilt een sorry van hem....misschien is er mbt de leugens van hem wel steun te halen in het blog dat ik schreef over ik kan het mij niet herinneren, en met je boosheid in de blogs over boosheid, wil jij deze eens lezen ? hoop en verwacht eigenlijk dat het je gaat helpen !

http://www.ldvd.nl/hoe-los-je-boosheid-op-en-waarom-lukt-mij-dat-niet
http://www.ldvd.nl/boosheid-waar-komt-het-vandaan-en-hoe-kun-je-loslaten...
http://www.ldvd.nl/ik-kan-het-mij-niet-herinneren-heb-ik-dat-gezegd-jazeker

na het lezen zul je waarschijnlijk zien dat die sorry niet meer nodig is en dat je weet dat de boosheid in jezelf zit ! net als het geluk !

dan nog een gedichtje voor jou hera, ik hoop dat je er wat mee kunt , waar hij staat kun je natuurlijk ook zij lezen en andersom

als je hart en je verstand niet hetzelfde denken dan krijg je spijt.
je weet even niet meer wat te doen.
je hebt geen escape meer en moet er doorheen.
de gebeurtenissen waar je spijt van hebt zijn immers al geweest en niet meer terug te draaien.
dat veroorzaakt pijn.
dat veroorzaakt slapeloze nachten.

veel mensen hebben dingen meegemaakt in het verleden die onomkeerbaar zijn.
je hebt ruzie gemaakt met je ouders, je vriendje of vriendin,
je hebt iemand niet eerlijk behandeld,
je voelt je oneerlijk behandeld,
je broertje of zusje werd voorgetrokken,
je ouders gaven je geen aandacht,
je werd verkracht of aangerand,
je bent weggestuurd van school,
vroeger veel gepest,
je voelt je onderbedeeld ten opzichte van anderen,
je bent ontslagen,
etc etc ,
kortom je bent op een of andere reden heel erg gekwetst.
dit heb je allemaal op je eigen manier verwerkt.
de een doet dat anders dan de ander.
de een krijgt een hard schild om zich heen
praat nooit meer over zijn gevoel,
de ander probeert het een plek te geven door te schreeuwen om aandacht,
zowel negatief als positief.
weer anderen zoeken hulp en worden liefdevol opgevangen.
25 % van de mensen valt weer terug in een latere fase van hun leven.
hebben door de gebeurtenissen hun emotionele ontwikkeling niet afgemaakt.
zij hebben het gebeuren weggestopt,
nog lang niet verwerkt.
zij geven zichzelf soms de schuld van wat er is gebeurd,
maar meestal heeft de omgeving het gedaan.
zij zetten zich af tegen alles en iedereen in hun nabijheid
maar als zij zien dat dat niets oplost
het hen steeds verder in de problemen brengt
dan worden zij steeds harder.
des te harder zij worden
des te onverschilliger ook.
zij raken van god los
en het draait steeds meer alleen nog maar on hen zelf.
diep van binnen willen zij echter iets heel anders
wat zij soms ook aan de oppervlakte kunnen brengen
en dan een langere relatie aan kunnen gaan.

soms komt het na heel veel jaren ineens weer terug.
tussen 35 en 55 getriggerd door een gebeurtenis.
soms komt het dan later rond 60 of in de eindfase van je leven nog een keer terug.

de pijn is een hulpmiddel voor jezelf om sterker te worden.
om er achter te komen wie je bent ,
wat je wilt en ook wat je niet wilt.

de mensen met de hardste buitenkant, die niet praten over hun gevoel,
lijken vaak de meeste lol te hebben.
maar diep heel diep van binnen zijn dat de mensen die de meeste pijn hebben.
je kunt hen qua gevoel amper bereiken.
zij hebben door wat zij hebben meegemaakt volgens hun waarheid
(wat lang niet altijd de waarheid is zoals een ander dat ervaart)

verliefdheid gaat vaak over in houden van,
houden van in haat ,
soms wordt houden van weer verliefdheid,
houden van kan ook eindigen in vriendschap in het leven zonder passie,
maar houden van kan ook eindigen in het moeten loslaten van de ander
omdat er geen leven samen mogelijk is.
degene die er niet voor kiest omdat te doen wordt gedwongen die keuze te maken,
een ander heeft gekozen.
je kunt dat niet begrijpen,
dus ga je veel nadenken, mijmeren ,praten, schrijven.
je slaapt amper meer en klampt je haast wanhopig vast aan die ander.
je probeert van alles,
je bent bereid bijna alles te doen wat die ander van je vraagt.
je begrijpt haar boodschap niet en kunt en wilt dat ook niet begrijpen.
je smeekt, je huilt en als alles niet helpt wordt je machteloos.
ondertussen is er vaak twijfel bij jezelf maar diep van binnen ook bij de ander.
je loopt op eieren, je begint te twijfelen.
machteloosheid leidt weer tot boosheid,
als je boos wordt dan worden er vaak dingen gezegd of gedaan die later onomkeerbaar blijken.
de vriendschap wordt vernietigd,
soms wordt deze in een later stadium weer hersteld,
maar het vernietigen van de vriendschap is nodig om de volgende fase te bereiken.
je kunt immers niet verder met iemand die niet inziet wie jij bent,
hoe jij je voelt,
wat jij nog voor die ander voelt.
als de vriendschap herstelt wordt na die fase
dan is je boosheid niet voor niets geweest.
je hebt gestreden voor wat je waard was,
je hebt gevochten als een leeuw voor je relatie,
je hebt die ander laten zien dat zij te ver is gegaan.
als je nooit boos bent ben je onverschillig
dat leidt tot niet vechten.
kan jou verzekeren dat is verschrikkelijk voor de ander.
maar als je boos bent komen al je emoties eruit
als al jouw emoties eruit komen maak je de weg vrij voor de volgende fase.
als de ander de boodschap begrijpt en aanneemt komt de vergeving van de boosheid.
zo gaat dat meestal in een goede relatie.
na de boosheid komt meestal de spijt weer terug,
hetgeen leidt tot verdriet.
waarom heb ik mij zo laten gaan.
ik heb je niet willen kwetsen ,
ik had dit allemaal niet moeten zeggen.
de ander zal echter ook diep in zichtzelf gaan kijken
ook verdrietig worden.
jullie zullen levelen qua niveau
uiteindelijk samen weer gelukkig worden
danwel in ieder geval tot vergeving komen. d
at kan echter een lange tijd duren.
helaas zijn veel relaties niet bestand tegen dit proces.
waardoor je na de boosheid in een verdrietfase terecht zult komen
met af en toe een lichtpuntje.
de boosheid heb je omdat ...........
je diep van binnen heel veel pijn hebt
het verdriet nog niet aan kunt.
het is een bescherming voor jezelf.
na de boosheid bereik je de volgende fase.
helaas moet je voordat je aan accepteren toe komt eerst nog door een andere fase heen
waarbij je de meeste pijn voelt.
je moet door die pijn heen om te kunnen beseffen wat je mist.
je moet zien wat je mist om er achter te komen wie je zelf bent,
wat je zoekt, wat je wilt bereiken.
om er zelf sterker uit te komen !
van de pijn leer je wat je wel en wat je niet wilt accepteren.
leer je je grenzen kennen.
dat is nodig om weer verder te kunnen!
na deze fase komt de berusting ,
je zult steeds rustiger worden,
je overdenkt alles nog een keer.
je komt tot de conclusie dat je er niets aan kunt veranderen.
dat je verder moet.
soms ga je nog een keer alle fases terug door.
voor je in de laatste fase van accepteren komt.
als je die fase hebt bereikt dan ga je de rust vinden
pak je je leven weer op.
je bent veranderd.
je weet weer waar je staat in het leven.
je hebt weer nieuwe doelen.
het geluk lacht je toe.
je gaat van een negatieve flow over in een positieve flow.
je kunt weer lachen,
je kunt weer de dingen doen die je leuk vindt
je hebt weer plezier !
door pijn moet je heen om het geluk te vinden.
dat geluk had je heel ver weg gestopt,
het zat diep van binnen
moet weer boven komen.
uiteindelijk zul je het ultieme geluk weer vinden
je zult precies weten wat echt belangrijk is.
als je in een positieve flow terecht komt
zal er een moment komen dat je jouw geluk met anderen wilt delen.
als je die ander niet bij de hand hebt ,
niet kunt vinden,
val je soms weer even terug.
maar door te focussen op de positieve dingen in het leven
zul je er steeds sneller uitkomen !
kortom van pijn leer je heel veel,
pijn is nodig om te groeien,
door de pijn wordt je sterker
door de pijn bereik je de volgende fase in je leven
kom je steeds dichter bij de dingen die echt belangrijk zijn voor je !

kom in de positieve flow
je zult een positief persoon vinden.
zolang je nog negatief denkt
zul je veel mensen treffen die zelf ook in een negatieve flow zitten.

kom op de zon schijnt,
het leven lacht je toe,
zie de kansen ,
kijk diep bij je zelf van binnen,
respecteer jezelf
weet dat je een gouden persoon bent die het beste met anderen voor heeft.
je verdient het geluk en je gaat het ook vinden !

heel veel geluk, wijsheid, kracht en liefde gewenst
bjm

Mooi om te lezen dit. Ik heb het verhaal namelijk van de zijlijn gevolgd, mooie ontwikkeling!