Ik heb de laatste tijd veel mailcontact gehad met mijn ex, steeds babbelde we langs elkaar heen en voelde ik me erg onbegrepen. Nu begrijpt hij mij en wil vechten voor een vriendschap, ik had het idee dat nl de vriendschap erg eenzijdig was. En eindelijk geeft hij toe dat hij me zag (nadat hij het had uitgemaakt) als een zielig hoopje en dacht dat alles wat ik tegen hem zei wanhoopspogingen waren. Nu eindelijk begrijpt hij me! Dit voelt goed, je kan geen vriendschap opbouwen als hij denkt dat ik nog steeds achter hem aanloop. Ook heb ik voor mijn gevoel nu een stuk waardigheid terug. weer een stukje verwerking voor mij.