2 maand geleden was ik op kamp als monitor en daar heb ik iemand leren kennen .. Ik ben 17 en hij 20+.
Ik voelde direct de 'vonk' en de 'klik'.. We hebben dezelfde humor, dezelfde muzieksmaak, deden hetzelfde festival...
Op dat kamp zelf hebben we enkele avonden 'alleen' doorgebracht en daar probeerde hij me meermaals te kussen.. ( Door een klein gevechtje )..
Maar ik ben er niet op ingegaan.. We hebben dus wel veel geflirt.. Na het kamp hebben we elkaar gsmst ( lees: ik hem en hij antwoordde)..

Uiteindelijk hebben we op mijn verjaardag gekust (tong), we hadden beiden wel iets gedronken maar beseften nog wat we deden..
De dag nadien vertrok ik op kamp en ik wou zekerheid op kamp dus smste ik hem achteraf of het nog iets betekende en hij antwoordde:
' tuurlijk wel , zo met een 17-jarige'.. ( Effe nuanceren hij heeft mij heel het kamp en nadien ook geplaagd met mijn leeftijd : ' moet je nog niet gaan slapen ?' , ' mag jij wel al bier drinken ?' ...etc.. )

Na mijn reis hebben we elkaar nog gezien. Hij is me komen halen met de auto. We zijn naar de film geweest en zijn iets gaan drinken maar we waren beiden moe.. Er zijn wel wat stille momenten gevallen.. Ik had hem al lang een massage beloofd maar het regende dus hebben we dat in de auto maar gedaan. Dat was niet echt makkelijk.. Hij heeft me thuis afgezet en ik wou niet uitstappen.. Na 10 minuten heb ik dan een kus op de wang gegeven ( heb altijd het gevoel gehad dat hij meer wou).. Mijn souveniertje ( plaatselijk biertje) gegeven en uit de auto gestapt. Hij zei dan ook sms me hoe het thuis is ( er was bezoek van mijn franse familie).. en dat heb ik ook gedaan..

Later smste ik hem nog. Eerst antwoordde hij vrij snel , dan niet meer , dan weer wel ..
De laatste dagen antwoordde hij weer vrij snel. Heb hem gisteren ontmoet op een fuif van die organisatie waarmee we op kamp gegaan zijn..
Hij had een andere partybus genomen zowel voor heen als terug.. Ik heb hem dag gezegd , kus op de wang gegeven , een heel klein beetje gepraat maar niet meer Heb wel nog vaak in z'n buurt gestaan. En dan keek hij wel af en toe mijn kant uit..

Maar soms heb ik het gevoel dat hij me ontloopt.. Want vorige vrijdag had hij afgezegd (was wel in groep), maandag was hij in de stad maar deed hij weinig moeite , en gisteren zocht hij ook niet veel toenadering.. Nadien heb ik 'm wel gesmst en hij antwoordde wel snel...

Ik zie hem sowieso zaterdag nog door een andere samenkomst van dat kamp.. Nu weet ik niet meer of ik nog echt verliefd ben..
Toen ik hem juist kende was dat zeker zo. Ik was dolverliefd , maar na alles geraak ik het beu..
Ik wil hem best nog wel een kans geven maar 't is gewoon heel erg moeilijk vind ik zelf.. Wil ik nog wel een relatie ? Ben ik daar klaar voor ? Hoe kom ik te weten of hij nog problemen heeft met zijn ex ? Ben ik nog wel verliefd ?

Ik weet dat hij me graag heeft, hij is altijd zorgzaam en verantwoordelijk als ik er ben.. Hij plaagt me maar doet dat voorzichtig en pijnloos terwijl anderen dat wel pijnlijk doen!.. Hij drinkt niet als hij me naar huis moet brengen enzovoorts ..

Verder ben ik nu eindelijk de goede weg op aan het gaan. Na een paar moeilijke periodes waarin ik serieus met pesten te maken kreeg , heb ik nu eindelijk de goede school, studierichting en vrienden gevonden..
Maar veel van die vrienden/klasgenoten weten niet wat er gebeurd is vroeger want daarover praten is te pijnlijk en ik heb bang dat er weer zoiets zal gebeuren. Hoe goed ik ook met hun overeen kom en hoe hard ik probeer hen te vertrouwen dit vertellen gaat echt niet.. En ook bij hem lukt praten over serieuze dingen niet..
Luchtige gesprekjes hebben we al genoeg gevoerd , nog nooit iets serieus gezegd..

Verder word ik de komende maand(en) getest op ADD , volgens de psycho zijn dit 2 psychologisch zware testen. Maar ik wil echt weten of ik ADD heb en er mee geholpen worden, zo ga ik vooruit..
Ook vind ik praten over deze zaak moeilijk, al zou het goed doen..

Ik ben echt een eeuwige twijfelaar, ik kan uren, dagen soms weken twijfelen over dingen.. En dat is nu niet anders..
Ik heb echt schrik om iets fout te doen , om me zelf pijn te doen.. En ik wil me beschermen tegen die pijn..
Net nu het wat beter gaat.. Maar niet met hem praten lijkt me geen oplossing want dat doet me ook verschrikkelijk veel pijn..

Iemand een ideetje hoe of wat ?
dankje