Hey Chantal,

Dat is wat bij mij ook gebeurd is precies dezelfde tijd. Mijn ex was ook niet meer gelukkig. Het enige wat ik jou wil zeggen is dat je eerst echt alles moet proberen. Praten, schrijven met elkaar. Trek eens tijd uit om met je man er even tussenuit te gaan. Als hij niet wil moet je hem maar voor de keuze stellen. Als dat zover komt dan zal ie wel toegeven, zodat alles op zijn poten kan komen. Er zijn ook nog andere instanties die je kunnen helpen zoals een relatietherapeut. Geloof me, ik heb ook een dochter (3 jaar) en voor de kinderen alleen moet je niet samen blijven, maar in godsnaam probeer alles en ga tot het uiterste en er voorbij. Ze zeggen 7 goede jaren en 7 magere jaren. Laat dat ene jaar niet alles verpesten. Ik heb het gevoel dat hier meer adh is dan je toegeven wil, dat er meer is voor die andere man, mss ben je al verder geweest dan dat "trouw" eigenlijk toelaat. Als dat zo is probeer dan eerlijk te zijn. Je wil echt niet weten wat ik nu over mijn ex denk. (Laat me stellen niet al te veel goeds). Je mag nooit boos blijven, maar momenteel ga ik verder met heet leven op haat en dat kan mijzelf mss wel fataal worden, maar dat zie ik dan wel.
Bedenk dat het gras echt niet groener is aan de overkant!!

Wat je ook kiest sta voor 200% achter je beslissing en ga er dan voor.
Veel sterkte,

Speler

Life is what you make of it...or not!

Bedankt voor jullie reaktie, er is ?ɬ©en ding wat ik niet zo uitgeschreven had in mijn verhaal en dat is dat ik denk dat ik niet meer van mijn man houd. Dat is het allerergste gewoon ook nog. En dat het gras bij de buren niet groener is weet ik echt wel. Ik verlang gewoon naar mijn eigen plekje, gewoon ff een paar maanden, half jaar, jaar op mezelf met de kids. Ik word gek van hem om me heen iedere dag weer, terwijl hij zo z'n best doet, word ik alleen maar meer afstandelijk. Ik wil rust en knusheid met mijn kids, en dat gaat niet met hem om mij heen. We hebben afgelopen dagen besproken dat ik maar een tijdje met de kids op mezelf moet (wellis waar om de hoek bijna), maar toch een beetje weg van hem. En ik ga dat dus ook doen ...krijg ik spijt, mooi, dan is het houden van dus ook niet weg. krijg ik geen spijt, dan weten we waar we staan. Bedankt voor jullie advies, ik heb er veel aan. Snappen jullie mijn redenaties nu?

Hey Chantal, nu begrijp ik je verhaal wat beter. Misschien is het wel goed om even op jezelf te gaan wonen. Wat je voelt kan ook door vele andere dingen komen. Het kan zijn dat je het gewoon even "benauwd" hebt gekregen en dan kan op jezelf gaan wonen voor een tijdje helemaal niet verkeerd zijn. Dat benauwd krijgen kan om verschillende redenen zijn. Het hoeft niet pers?ɬ© iets met je man te maken hebben. Misschien ben je wel supergestresst, 2 jonge kinderen, enz. Misschien ga je je daarom aan hem irriteren en kan je hem gewoon even niet om je heen hebben. Het is maar een voorbeeld hoor, het kan zoveel oorzaken hebben. Het kan ook wel met iets van vroeger te maken hebben. Of bijvoorbeeld dat je een time-out nodig hebt. Er zijn mensen die het krijgen omdat ze zich ooit van de ene in de andere relatie hebben gestort. Ik suggereer helemaal niets hoor maar het kan gewoon zo zijn dat je onvrede met verschillende dingen te maken heeft. Even op jezelf gaan wonen is wel de perfecte manier om erachter te komen of je nog van hem houdt. Neem de tijd voor jezelf, leer jezelf kennen. Maar maak duidelijk aan je man wat je voelt. Want je loopt het risico dat jij toch spijt krijgt en hij inmiddels jou niet meer wilt. Ook loop je het risico dat je hem ongewild en onbewust aan het lijntje hangt. Duidelijkheid is dus nu erg belangrijk. Neem de tijd. Misschien wil je naar verloop van tijd wel weer voorzichtig een LAT-relatie met hem aangaan, als je nog van hem houdt. Doe het in iedergeval rustig aan. Want als je spijt krijgt en je trekt meteen weer bij hem in kan het je over een tijdje weer gaan benauwen. Neem gewoon de tijd voor jezelf en de kids. Eigenlijk zit ik in een soortgelijke situatie als jij alleen ben ik dan de andere partij.

Sterkte en liefs,
Hoop