Schuldig,

Op mijn vorige stukje hebben een paar menesen gereageerd en die stukjes en andere stukken die ik op deze site las hebben mij al heel veel geholpen. Daarom wil ik even zeggen dat ik erg blij ben met deze website. Vooral mijn dank aan Unremedied en Freespirit.

Waar ik aan denk.
We sms'en nog wel 1 of 2 keer per dag. 2 Dagen geleden vroeg ik wat ze aan het doen was en ze smste terug dat ze op een feestje was. Dat is op zich goed van haar, ze gaat verder met haar leven en geniet en gaat uit. Maar toch kan ik het niet helpen er boos om te worden. Ik zou blij moeten zijn voor haar dat ze verder gaat met haar leven, maar toch vind ik het vervelend dat ze verder gaat. Ik voel me zo schuldig dat ik dit voel. Ik zou niet boos moeten zijn of het moeten vinden, dat zij weer uit gaat en dergelijke. Maar toch knaagt het van binnen en neem ik het in mijn gevoel haar kwalijk. Ik weet dat ik het haar niet kwalijk moet nemen dat zij verder gaat met haar leven, maar toch.. toch.. kan ik niet anders.. Ik weet niet echt wat ik hiermee aan moet, maar ik weet wel dat als ik terug kijk op mijn leven ik dit gevoel erg erg erg lang in stand kan houden..

Kleine achtergrond: Het is nu vier dagen uit, na een relatie van anderhalf jaar. De reden was niet dat we niet van elkaar houden, we houden nog steeds van elkaar, maar zij heeft een ander geloof. Zij kon het op een gegeven moment niet meer aan en het maakte haar kapot dat we anders geloofden, tot ze op het punt kwam dat ze het uit maakte. Ik ben hier heel verdrietig om, omdat het niet eerlijk aan voelt dat een verschil van geloof een relatie kan beeindigen, ondanks dat er wel liefde is. Maar ik begrijp haar wel een beetje, ze had het er al lang moeilijk mee ik wist al vanaf het begin dat haar geloof heel erg belangrijk voor haar is. We wisten eigelijk allebij al dat het vroeg of laat naar boven zou komen, maar we hoopte denk ik allebij dat het op de een of andere manier goed zou komen. Helaas is dat niet gebeurt.