Waarom doet het pijn als ik aan haar herinnert wordt? waarom krimpt mijn hart ineen als ik via via hoor dat zij een leuk feestje heeft gehad ergens? Waarom voelt mijn maag als een bowlingbal als ik via via hoor dat het goed met haar gaat? Waarom kan zij wel verder gaan en ik niet? Waarom lijkt het alsof het voor haar makkelijker is? Waaromm, waarom, waarom enz..

Het is al een tijdje geleden dat ik iets op deze site zette. Ik heb iedere dag
andere verhalen en blogs gelezen en hier haal ik veel steun uit. ik ben ook heel
erg blij met deze website. Maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen meestal, dus
ik post niet zoveel..

Een maand geleden maakte mijn exvriendin het uit. Mijn wereld storte hierdoor in en
die van haar ook. maar zij gaat weer uit, ontmoet nieuwe mensen, geniet en leeft
er op los. Ik zit thuis en ben verdrietig dat ik haar kwijt ben.

Van alle verhalen van deze site leer ik veel over het omgaan met ldvd en hoewel
het slecht gaat, begrijp ik dat het veel slechter had kunnen gaan.

Ik kan niet stoppen emt nadenken. Hoe ik ook mijn best doe, het lukt me niet. Constant denk ik aan dat mijn ex-vriendin op den duur, vroeger of later, een nieuwe vriend krijgt. Ik kan niet stoppen met nadenken over wat ze met hem zal doen, een leven opbouwen, aanraken, kussen, aaaaaaaaa.

Zij heeft nog geen nieuwe vriend en stiekem hoop ik nog dat het goed komt tussen ons. Maar het voelt alsof ik hoop dat het goed komt voordat ze iemand anders ontmoet, een race tegen onzichtbare concurrentie. Ik weet dat ik me niet zou moeten richten op dat ik hoop dat het goed komt, maar op mijn eigen leven. Dit vertelt zij mij ook als we elkaar spreken. Maar dat is wel moeilijk.

Ik weet niet zo goed wat ik aan moet met hoop. Dit is volgens mij al vaak naar voren gekomen op deze site en ik ben denk ik niet zo origineel, maar ik weet niet of ik mag hopen..

Mijn ex-vriendin heeft het uitgemaakt en mijn eerste reactie was hopen en hopen dat het weer goed zou komen. Door alle verhalen, reacties en stukken op deze site heb ik wel geleerd dat hopen niet altijd echt handig is, omdat je jezelf kapot kunt maken als het waarschijnlijk valse hoop is. Maar toch.. maar toch, zodra ik een kans in mijn gedachten heb ga ik hopen, zo hard hopen dat het weer goed komt.

Ik weet niet wat ik hieraan moet doen.. Waarschijnlijk komt het niet goed, dat vertelde mijn ex-vriendin mij ook toen ik vroeg of er nog kans was. Zij probeerde mij duidelijk te maken en zei letterlijk dat ik niet teveel moet hopen en me niet moet richten op een toekomst met haar.

Schuldig,

Op mijn vorige stukje hebben een paar menesen gereageerd en die stukjes en andere stukken die ik op deze site las hebben mij al heel veel geholpen. Daarom wil ik even zeggen dat ik erg blij ben met deze website. Vooral mijn dank aan Unremedied en Freespirit.

Waar ik aan denk.
We sms'en nog wel 1 of 2 keer per dag. 2 Dagen geleden vroeg ik wat ze aan het doen was en ze smste terug dat ze op een feestje was. Dat is op zich goed van haar, ze gaat verder met haar leven en geniet en gaat uit. Maar toch kan ik het niet helpen er boos om te worden. Ik zou blij moeten zijn voor haar dat ze verder gaat met haar leven, maar toch vind ik het vervelend dat ze verder gaat. Ik voel me zo schuldig dat ik dit voel. Ik zou niet boos moeten zijn of het moeten vinden, dat zij weer uit gaat en dergelijke. Maar toch knaagt het van binnen en neem ik het in mijn gevoel haar kwalijk. Ik weet dat ik het haar niet kwalijk moet nemen dat zij verder gaat met haar leven, maar toch.. toch.. kan ik niet anders.. Ik weet niet echt wat ik hiermee aan moet, maar ik weet wel dat als ik terug kijk op mijn leven ik dit gevoel erg erg erg lang in stand kan houden..

Ik weet niet precies hoe dit werkt met berichten, maar ik hoop dat iemand dit leest..

Tot vrij recent geleden had ik een redelijk goede relatie, al anderhalf jaar lang. Helaas heeft zij het uitgemaakt. Voor mij is liefde heel erg belangrijk. Het is voor mij niet gewoon een aanvulling op mijn leven, maar het belangrijkste onderdeel van mijn leven. Ik zal niet helemaal ingaan op waarom het uit is gegaan, maar het kwam als gevolg op dat we allebij een ander geloof hebben en zij het niet meer aankon allebij anders te geloven.

Ik ben niet goed in het omgaan met liefdesverdriet. Ik heb al eerder een lange relatie gehad en toen dat uit ging, heeft het me anderhalf jaar geduurd om daar weer boven op te komen. Dit keer hoop ik niet zolang verdrietig te zijn en vast te zitten in verdriet als toen. Vandaar dit bericht.