Eenzaamheid sucks big time

Ik denk wat ik nu ga schrijven voor heel veel mensen hier erg bekend in de oren zal klinken, de eenzaamheid en alleen zijn is men grootste vijand heb ik geconstateerd de laatste paar weken.
Heb een drukke baan, veel vrienden en ga veel sporten en uit enz enz, iets wat vele zoals mij zullen hebben, maar ik mijd mijn eigen huis, ik mijd het alleen zijn.
Kon vroeger toen ik nog een relatie had extreem genieten van de momenten dat ik alleen was, of het nu een weekend of een avond was ik vermaakte me prima alleen, want ik wist dat er iemand was waar ik zielsveel van hield en zij van mij.
Maar nu is alles anders, weet me totaal geen raad als ik weer eens voor de zoveelste keer alleen mijn huis kom binnen lopen, baal van het alleen eten, alleen tv kijken, alleen naar bed (dit was voor mij en mijn vriendin altijd het mooiste moment van de dag, als we lekker tegen elkaar aankropen en elkaar een paar lieve woordjes in de oren fluisterden, elkaar een dikke kus gaven en vervolgens heerlijk samen in slaap vielen)
Probeer mijn dagen zo vol mogelijk in te delen, het liefst van 's morgens tot 's avonds laat, want ik baal zo van het moment dat ik weer op mijn eigen wordt terug geworpen, dan gaan de meest rare gedachtes door men hoofd en mis ik mijn oude leven verschrikklijk, mijn hond, mij kat, mijn vriendin er was altijd leven in de brouwerij.
En nu als ik weer eens alleen voor de buis zit begint de twijfel aan me te knagen, het idee dat ik de komende weken, maanden of misschien wel jaren compleet op mijn eigen wordt terug geworpen maakt me erg angstig, kom ik nog wel iemand tegen waar ik weer helemaal verliefd op zal worden en zij op mij, vind ik nog iemand waar ik weer de rust bij zal vinden zoals ik dat zolang gekend heb bij mijn ex, hoeveel vriendinnetjes en dates moet ik mee gaan maken voordat ik eindelijk dan diegene kan vinden waar ik wel voor altijd gelukkig kan zijn, die me de rust en vertrouwen kan vinden waar ik al zolang naar opzoek ben. het zijn een hele hoop vragen en twijfels waar ik mee zit.
Ik weet van mezelf dat ik een hele spontane gast ben en heb eigenlijk nooit geen problemen gehad om leuke vrouwen te ontmoeten en om daar vervolgens iets mee te beginnnen, maar ik heb zolang moeten wachten om mijn ex te leren kennen, heb tot die tijd nog nooit langer met een vrouw uitgehouden als 3 maanden, daar werd ik op een gegeven moment zo deprimerend van, dat ik vaak dacht, echte liefde is voor mij niet weg gelegd, tot dat ik mijn ex tegen kwam, en nu moet ik weer helemaal opnieuw beginnen, heb helemaal geen zin meer in dat proces van iemand te leren kennen, samen weg te gaan en dingen te gaan doen enz enz en om er vervolgens naar een paar weken weer achter te komen, nee dat wordt ie ook niet!
Ik snap ook wel dat er niemand is die in de toekomst kan kijken, dat je daar ook niet teveel overna moet denken, maar toch iedereen die veel op deze site zit zal met deze vraag in zijn of haar hoofd rondlopen.
Dat alles dag voor dag verhaal is een leuk verhaal in theorie, maar in de pratijk werkt dat niet, iedereen wil vooruit kijken, iedereen hoopt dat hem of haar iets overkomt waardoor je zal denken, zie je wel, al dit verdriet en veranderingen zijn niet voor niks geweest, want als dat niet zou zijn zou ik nu nog mijn koffers gaan pakken en op mijn knieen gaan smeken bij mijn ex of ik alstublieft nog een kans kan krijgen om alles goed te maken, want ik ben gewoon niet gemaakt om alleen te zijn.
Mag ik van iemand zijn glazen bol lenen zodat ik weer weet waarvoor ik dit allemaal heb gedaan, en mijn leven op z'n kop heb gezet!

Keyser sose's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 17/07/2006 - 20:57 — onderwegnaarmorgen

Hey Keyser sose, Ook ik ben

Hey Keyser sose,
Ook ik ben nu een tijdje vrijgezel en had dezelfde gedachtes en gevoelens die jij nu beschrijft.Ook ik weet niet (hoop t wel)of er ooit nog iemand in mijn leven komt waar ik nog lang en gelukkig mee zal leven, ik heb dat idee maar van me afgezet,
en accepteer de situatie als die is
Ik heb nu zoiets van ik zie wel wat de toekomst brengt,ben meer bezig om mijn eigen geluk en rust te vinden.
Inderdaad heeft niemand die glazen bol waarin je kan zien wat de toekomst brengt.
Verder misschien een tip,voor in je huis,zou je wat dingen kunnen veranderen(als je dat al niet gedaan hebt natuurlijk)zodat t meer jou plekje word.
Ik wens je heel veel sterkte
Gr Onm

Din, 18/07/2006 - 00:04 — Pippilotta

ik hoef niet meer te schrijven

jij schrijft het al.

er zijn echt dagen dat ik denk, ik trek het gewoon niet. En ik begin een hekel te krijgen aan de dalai lama, want een land verliezen is tot daaraantoe, maar je enige echte?????? no! dat is gewoon niet te doen.

ik ga maar weer alleen naar bed, vechten tegen de diepe overtuiging dat er nooit meer een zal komen, dat het nooit meer zo zal zijn, dat alle vertrouwdheid en intimiteit, het spontane liefhebben, verdwenen zijn.

heel veel liefs, echt, met heel mijn hart (althans, wat daarvan over is)

Pipster

Din, 18/07/2006 - 00:04 — Pippilotta

ik hoef niet meer te schrijven

jij schrijft het al.

heel veel liefs, echt, met heel mijn hart (althans, wat daarvan over is)

Pipster

Din, 18/07/2006 - 00:39 — Unremedied

Ja, soms is het gewoon even

Ja, soms is het gewoon even niet te harden allemaal. Ik heb vandaag even weer zo'n dipdag dat ik maar zit te doemdenken en er geen positieve draai aan kan vinden. Zonder echt aanwijsbare reden ook. Zit ik hier weer middenin de nacht, kan mezelf niet zover krijgen om naar bed te gaan dus zit maar een beetje loos op internet te bladeren in de hoop iets te vinden waar ik me wat beter van ga voelen... zonder succes. Het huilen staat me nader dan het lachen, zonder specifieke aanleiding. Bah. Wordt 't echt allemaal nog weer beter ooit?

Din, 18/07/2006 - 07:06 — Hoop

Zooooo herkenbaar

En ook dat moment voor het slapen gaan. Hoe kan ik dat toch in godsnaam ooit met iemand anders doen? We hadden echt zo'n klein ritueeltje. Dat kan ik toch nooit met iemand anders gaan doen?

Liefs,
Hoop

Din, 18/07/2006 - 09:45 — Bert85

Ja, amai, Keyser Rose

Ja, amai, Keyser Rose verwoordt hier even heel vlotjes waar ik het met vrienden ook af en toe even over hebben. Komt er bij dat ik zelf nogal een verlegen iemand ben en ik niet zo makkelijk nieuwe mensen leer kennen. Dus de kans voor mij om de ware tegen te komen is 10 keer zo klein ? Ach ja, niet wanhopen, en er niet te veel naar uitkijken en op zoek zijn naar een lief, maar tis ne goeie die het hier zegt ze... Het frustrerende is dat ik ook niet echt iemand tegenkom waarvan ik denk: "hey, wauw, lief en tof meisje, jou wil ik beter leren kennen" (laat staan dat ik dit durf te zeggen)... Het zal wel ooit beteren zeker??? En ben ook geen uitgaansbeest... Ik ben er echter van overtuigd dat we allemaal wel op onze pootjes zullen terecht komen, en dat we hier over 10 jaar allemaal eens goed mee lachen ... Maar soms is de overtuiging ook wel zoek, zoals op momenten als de deze, het is kwestie van die klik te maken mensen... Richt je op andere dingen, dwing jezelf om je te bewijzen en het geluk zal op een dag wel voor je staan (hoop ik).

Meelevende groet,
Bert.

Din, 18/07/2006 - 10:55 — goedgelovig

oh ja

Oh ja zo herkenbaar alleen meer in het weekend. Wakker worden en dan realiseren dat hij er niet meer ligt en nooit meer zal liggen. Niet meer samen knuffelen etc en uitgebreid brunchen al die kleine dingen. Ik ontvlucht mijn huis ook zo veel mogelijk want het alleen zijn doet verschrikkelijk veel pijn.
Helaas heb ik geen vast werk dus moet ik soms wel thuis zijn en dat valt niet mee. Geen lieve smsje meer, niet samen dectectives kijken. Iemand anders ga ik verglijken en ze halen het niet bij hem.
en nog nooit zo verliefd en close met iemand geweest. Kwam he gisteren tegen in de auto zag hem hoe hij de bocht om reed. Hij heeft mij niet gezien maar was helemaal van slag en heb de auto aan de kant gezegd om te huilen.als dit me al zo raakt hoe kan er dan ooit ruimte zijn voor iemand anders. Nu slaat de eenzaamheid en gemis nog een keer toe. Het alleen zijn sucks bigtime.

Liefs goedgelovig

Woe, 19/07/2006 - 20:40 — Germa

Het is verschrikkelijk dat

Het is verschrikkelijk dat alleen zijn. Iedereen zegt maar, ga leuke dingen doen en ga niet zitten kniezen, maar ik kan er helemaal geen lol aan beleven als ik het niet met hem kan delen. Ik moet er ook niet aan denken om weer iets op te bouwen met iemand anders. Zo'n gedoe en na een tijd krijg je toch een schop onder je kont, waarom zou je er nog energie in steken. Ben het vertrouwen in de man een beetje kwijt denk ik. Bij iedere man die ik ontmoet heb ik ook zoiets van "getver moet er niet aan denken om daar iets mee te hebben".
Maar ik ben ook die negatieve gedachtes en het verdriet zo ontzettend zat. Wanneer is een mens er eens overheen..... (na een half jaar nog bij lange na niet in ieder geval)

Din, 01/08/2006 - 21:04 — jaspera

herkenbaar

Ik maak precies hetzelfde door. De ergste momenten zijn die wanneer ik alleen op mijn kamer zit. Waar ik het vroeger heerlijk vond om even rustig wat voor mezelf te doen kan ik nu tijdens die momenten aan niets anders denken dan aan haar. Ik probeer dan ook zo veel mogelijk van huis te zijn, al helpt dat ook niet echt. Ik kan nergens echt meer van genieten.....
Op dit moment is het zelfs zo dat mijn ex-vriendin een date heeft met een andere jongen die ze leuk vindt (en het is pas een week of 6 uit). Ergere momenten zijn er bijna niet te bedenken. Probeer er helder onder te blijven maar dit lukt lang niet altijd...

Din, 01/08/2006 - 22:42 — Jeronimo

Tijdje niks gepost, maar ik

Tijdje niks gepost, maar ik lees regelmatig nog mee. Deze post geeft eigenlijk wel weer wat ik ook voel. De laatste tijd veel nieuwe dames ontmoet enzo, maar mijn ex blijft toch nog degene voor me. Ik ben ook erg veel van huis. Alleen thuis zijn trek ik opzich ook slecht. Ik ga dan ook zitten malen en op ldvd mee zitten lezen. Op dit moment voel ik me ff super en dat terwijl ik alleen thuis zit. Het zal de combi wel zijn van een ros?É¬©'tje, sigaartje en chille muziek. Oja ... en het feit dat ik nu lees dat er nog meer mensen zijn die zich zo voelen.

Ik kom genoeg meiden tegen de laatste tijd, maar geen van allen beschouw ik als relatie materiaal. De ene wil te graag, de ander gedraagt zich sletterig, de volgende is gewoon not my kind of type etc etc...

Komt er ooit nog een meid op mijn pad die het waard is om energie in te steken. Vrienden van me zeggen weleens: "H?É¬© man...dat wijf.. die moet je neuken man!! Ze zit gewoon achter je aan en je doet gewoon NIETS!"

Ben ik dan echt zo verkeerd bezig om niet zomaar met de eerste de beste het nest in te duiken? Soms lijkt het gewoon alsof dat moet ofzo! Alsof je dan stoer bent..... Nee.. dat gaat tegen mijn principes in, al heb ik vaak met de gedachte gespeeld.

Wie is online

Enquête

Keyser sose's Buddies