Het is nu een week geleden dat we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Ik heb mijn ex toen verteld dat ik er echt mee ophoud, na het zoveelste ellendige weekend alleen i.p.v. met z'n tweeën iets leuks te doen. Ik wil het niet meer, heb er zoveel moeite voor gedaan en zoveel hoop gehad dat het beter zou worden omdat hij weer dingen beloofde, bijna te mooi om waar te zijn. Wat was ik gek op die jongen en wat heb ik veel van hem gepikt en voor hem over gehad!
En dat was het ook, te mooi om waar te zijn... In theorie klinkt het prachtig wat hij allemaal met me wil, maar in de praktijk kwam er weer zo weinig van terecht...

Ergens begin ik nu rust van binnenuit te voelen. Ik zie hem wel regelmatig langsrijden omdat hij zo dichtbij woont. Maar ik voel me daardoor niet meer zo labiel als voorheen (als het uit was, knipperlichtrelatie..). Ik wil voor het eerst ook niet weten wat hij doet, waar hij naartoe gaat, etc. Heb mn hyves helemaal verwijderd omdat hij daar nog weleens op keek wat ik deed. Heb ik ook geen zin meer in!

Ik pak mijn eigen leven weer op, neem het heft in eigen hand. Zonder hem!
Heb deze week, naast mijn werk en standaarddingen, gezellige dingen gedaan met mensen die ik aardig vind en die het beste met me voorhebben. Ik merk nu al dat ik daar energie van krijg. Met mijn ex had ik het vaak ook leuk (op zijn voorwaarden, dat wel), maar bijna altijd kostte me dat uiteindelijk een hoop energie. Dingen uitleggen, me verantwoorden, me aanpassen, etc.
Ik merk dat, nu ik hem langzaam loslaat, er al andere dingen en mensen op mn pad komen die goed voor me zijn en waar ik plezier aan beleef!

Soms heb ik een "ik mis hem-aanval", maar dan koppel ik daar de minder leuke en zelfs erg vervelende ervaringen met hem aan vast. Dan wordt het missen minder en kan ik het weer aan zonder in die enorm diepe put te vallen, waar ik inmiddels te vaak in ben gevallen en op het randje heb gestaan.

Heb steeds gedacht dat er vanzelf een punt zou komen waarop ik sterk genoeg zou zijn om hem te weerstaan. Dat punt is dus blijkbaar vorig weekend gekomen. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk ben ontsnapt uit de vicieuze cirkel van beloftes, proberen, teleurgesteld worden, elkaar niet meer zien, me zo ellendig voelen dat ik niet meer weet wat ik ermee aan moet, beloftes, toch maar weer proberen want erger dan dit kan niet etc.....

Hij heeft me deze week weer verschillende mails en smsjes gestuurd met de mooiste beloftes en uitleg van zijn acties waardoor het deze keer is misgegaan. Het klinkt weer zo mooi. Maar...het is een illusie!!
Dat heb ik ook teruggestuurd.
Ik hoop dat hij heel binnenkort ook uit onze vicieuze cirkel zal stappen en beseft dat we, uiteindelijk, beter af zijn zonder elkaar.
Tot die tijd zal ik zijn beloftes zien als beloftes en illusies waar ik helaas en tegelijkertijd gelukkig niet meer in geloof.

Stijntje