Heb nu een week totaal geen contact met mn ex gehad. Sterker nog, het voelt alsof hij van de aardbodem verdwenen is! Heb geen smsjes meer gehad, geen brieven, geen bloemen, geen mail, hij rijdt niet meer voorbij etc. Voorheen als we probeerden elkaar los te laten (op mijn initiatief), dan zei hij dat dat onmogelijk is, en zorgde hij ervoor dat er toch contact kwam d.m.v. bovenstaande dingen. Maar het blijkt dus toch mogelijk. We wonen zo dicht bij elkaar maar het lukt om elkaar zelfs dan niet meer te zien.
Ik weet dat het goed voor me is om geen contact meer te hebben en ik voel het af en toe ook. Het wordt wat rustiger van binnen.

Wat ik wel heel vervelend vind is dat het op een ontzettend rottige manier is afgelopen. (zie blog surprise-party). We hebben het niet officieel "uitgemaakt", we hebben geen verstandig gesprek gevoerd of op een andere manier fatsoenlijk afscheid van elkaar genomen. De dag voor het drama was hij nog hier en hebben we het samen nog erg leuk gehad. Zag gisteren per ongeluk de foto's daarvan nog en dat deed echt pijn! Ik hoop dat ik het ondanks dat toch kan afsluiten.
Misschien is dit zelfs wel de enige manier om hem los te laten, op een botte, vervelende manier. De kans is aanwezig dat als we wèl weer in gesprek zouden gaan, ik me nog steeds tot hem aangetrokken voel ondanks alles, en mn grenzen weer oprek. En ik heb me heilig voorgenomen dat niet meer te doen. Nooit meer.

Ik mis hem wel, ondanks dat ie me weer heeft laten vallen als een baksteen. Tenminste, ik mis zijn leuke kanten. De kant die ik vorige week weer heb gezien, hoef ik niet meer. En het is toch een totaalplaatje waar ik mee te maken heb...

Ben nu in een boek bezig over relatieverslavingen. Heel herkenbaar, helaas. Dus er is nog genoeg aan mezelf te doen wat dit betreft. Het is niet gezond.
Het voelt ook echt als een verslaving en ik ben pas weer begonnen met afkicken. Cold turkey deze keer. Wanneer ben ik sterk genoeg om hem te weerstaan? Ik ga het risico niet lopen en elke dag geen contact is een dag op weg naar "genezing". (zoiets zei iemand hier op de site, vond ik heel waardevol, dankje)

Groeten van Stijntje