Hey iedereen!!

Een tijd geleden had ik mijn ex gemaild om af te spreken want ik wou antwoorden op mijn vraag. Ik stuurde hem: We spreken 12 oktober af op die plek om dat uur, wie nog iets wil van vriendschap komt af om 9u en die wacht een uur op de andere.. Als de andere er om 10u nog niet is, is het duidelijk dat er geen vriendschap meer mogelijk is of wat dan ook.
Natuurlijk protest van mijn ex, maar uiteindelijk zei hij toch dat het goed was.

Een paar dagen later kreeg ik een mail van hem om te zeggen dat hij eigenlijk niet veel vragen heeft, maar dat hij eerder benieuwd is wat ik te vragen had. Hij stond er liever niet zonder een reden.
Ik stuurde hem dat ik wel vragen had, heb die vragen doorgestuurd en heb van hem voor het eerst in 5 maand antwoord gekregen op mijn vragen. Bij sommige antwoorden heb ik serieus mijn twijfels, aangezien ik vroeger zelf niet met zo'n excuses moest afkomen en nu krijg ik die excuses aangeboden. Nouja, dacht bij mezelf: Betere antwoorden zal ik niet meer krijgen. Heb hem nog een bedankt-mailtje gestuurd voor de antwoorden waarop ook geen reactie meer.
In zijn laatste mail stond er: 12 oktober, ik weet niet wat ze zeggen of te vragen.
Ik wil verder in het leven, as ek u tegenkom is het zo. Als we me dezelfde mensen omgaan op dezelfde moment is het zo.
We kunnen er nie rond blijve draaien en er een labelke op plakken of het nu gaat of niet.
Als ek u zie, babbel ek met u, en kga vriendelijk en beleefd zijn.

Mijn antwoord voor 12 oktober: 12 oktober, als je het echt niet wil hoeft het niet, voor mij hoeft het niet meer want ik heb mijn antwoorden, jou heb ik alles gezegd wat er te zeggen valt, als je vragen hebt mag je ze mij altijd stellen wanneer je er zelf klaar voor bent, dus ik weet niet, moest 12 oktober nog doorgaan, of er effectief veel gezegd zal worden. Dus misschien is het dan ook effectief beter dat we doorgaan met ons eigen leven en 12 oktober aan de kant schuiven.

Dus ik dacht: het gaat niet meer door. Tot ineens verleden week vrijdag een gezamenlijke vriendin over 12 oktober begon. Hij had het aan haar verteld of zoiets, ze kon er niet veel over zeggen want er kwamen andere mensen in de kroeg. De enige zin dat ze zei: Ik weet het van 12 oktober, hij zei dat jullie misschien gingen afspreken..

Hoe, misschien? Dacht ik bij mezelf. Is hij dan toch van plan om af te komen? Heb die vriendin nog ge-sms't wat hij er nog van had gezegd tegen haar, om een hele week geen reactie te krijgen, gisteren van haar als antwoord te krijgen: Dat weet ik niet meer.. Heb er met haar nog over gebabbeld en ze zei dat ik moest gaan, ondanks het feit dat het leek alsof het niet meer door ging.. Iedereen die het wist zei dat ik toch moest gaan, dan zit ik achteraf niet met de twijfels: zou hij er wel geweest zijn.

Nouja, ik me dan toch aangekleed, ben om 8u naar de kroeg gegaan op m'n eentje, een uur gewacht. Dan was het 9u, afspreekuur. Ik betaalde m'n rekening en ging naar buiten op het bankje wachten. Het was ijskoud (6° C), na een tijdje voelde ik m'n vingers bijna niet meer, maar heb toch het uur uitgezeten.. Geen ex te zien. Sommigen sms'ten me na een kwartier al dat ik moest vertrekken, maar de gedachte: Je weet maar nooit- was het enige dat me daar bleef doen zitten.

Ik wist het dat hij niet ging komen, ook al had hij er niets van gezegd. Maar iets in mij zei al op voorhand dat hij sowieso niet ging komen. In mijn ogen kon hij eventjes komen kijken of ik er niet zat, daarom moest hij niet blijven wachten (zijn kroeg is misschien twee minuten wandelen van afspreekplaats), maar dat is ook niet gebeurd. En het doet geen pijn meer. Enkel wel ergens een ontgoocheling, maar pijn deed het niet, toen ik na dat uur terug naar huis ging.

Het is hoe dan ook de afsluiting die ik nu met eigen ogen heb mogen zien. Een mail is snel getypt en kan je schrijven wat je wil. Effectief iemand in de ogen kijken is veel moeilijker. En dat is niet gebeurd. Ik kom van een koude trip (letterlijk en figuurlijk) thuis. Heb thuis nog eventjes met vrienden gechat en in mijn bedje gekropen en voor de eerste keer in de 5 maand heb ik niet om hem gehuild omdat hij er niet was..

Groetjes