een moeilijke tijd

afbeelding van jaarbeezeke

De relatie met mijn wederhelft is na iets meer dan 13 jaren afgelopen.... Zij heeft er een punt achter gezet, omdat er problemen waren waar we niet uitkwamen. Samen hebben we een zeer mooie tijd achter de rug, veel van de wereld gezien... Maar nu is het sprookje ten einde. Ik zag in haar de vrouw waar ik mijn verdere leven met verder wou, wat tegenwoordig zeer raar klinkt. Wij waren samen van op 't school, ik heb nooit anders gekend dat onze relatie, wat het nu zeer moelijk maakt om alles te verwerken.

Momenteel wonen wij nog samen, omdat zij wel iets anders gevonden heeft om te wonen, maar er pas in september in kan, geen makkelijke situatie, zeker nu er een derde persoon bijkomt, want initieel heeft ze gezegd dat er niemand anders was, maar ondertussen is een lange vriendschap van haar omgezet in een relatie...

Ik heb zeer veel aan mijn vrienden en mijn collega's op het werk, al veel gepraat... Ik betrap me er telkens op dat ik elke goede raad in de wind sla en volledig de andere kant op ga. Diep in mijn binnenste zegt mij iets dat het inderdaad beter is dat we uit elkander zijn, alleen moet ik dit nog aanvaarden. Omdat wij zeer grote gemeenschappelijke vriendenkring hebben en een gezamelijke hobby, kan ik me moeilijk voorstellen ze nu volledig uit mijn leven te bannen, hoewel dit misschien wel het beste is...

Haar familie begrijpt haar beslissing niet goed en wil zeker nog contact houden met mij en, hoewel dit in de toekomst wel zal verwateren zoals veel zeggen, wil ik deze contacten zeker behouden.

Mijn hoofd zit vol vragen waar ik een antwoord op zoek en misschien wel nooit zal krijgen of misschien beter niet weet. Ondertussen naar de dokter geweest die me veel goede raad gegeven heeft. Ook heeft hij een lichte vorm voorgeschreven van een anti depressivum. Nooit gedacht dat ik dit nodig zou gaan hebben....

Wordt vervolgd...

afbeelding van nico_nico

@Jaarbeezeke

Hallo Jaarbezeke,

Ik kan je misschien helpen door effen een kleine reactie te geven, dat lucht altijd op.

Mag ik je eens vragen welke onoverkomelijke problemen er dan wel waren? (Je hoeft dit niet te beantwoorden natuurlijk.)
Maar vanuit die stelling: Is er dan geen oplossing voor?
Er moet toch gewoon gepraat worden als de gevoelens er nog zijn aan beide kanten?
Als er problemen zijn tussen jullie, is het dan gezond dat ze dan bij een andere partner gaat? En is dat al lang gaande tussen hen?

Ik wil je veel sterkte wensen.
En als er een probleem is, schrijf het van u af.
Er zijn hier veel mensen die u raad kunnen geven, of waar je uw gedachten kwijt kan.

Groeten,
Nico

afbeelding van jaarbeezeke

wat meer uitleg

Zoals ik reeds schreef hebben wij in de dertien jaren samen veel meegemaakt. Een zestal jaren geleden had zij het probleem dat ze gevoelens had voor twee jongens, ze is een drietal maanden appart gaan wonen en uiteindelijk zijn we terug samen gekomen. Wij zijn toen sterker uit de situatie geraakt dan we ervoor waren, dichter bij elkaar gekomen. Het heeft voor mij wel een jaartje geduurd voor alles wat bezonken was...

Vanaf begin dit jaar is ze naar een psycholoog gegaan, ze zat met emotionele problemen waar ze niet uitraakte. Haar moeder is op zeer jonge leeftijd overleden, wat 1 van de dingen is die ze nooit heeft kunnen verwerken. Ik had de hoop dat die psycholoog ook ten goede zou komen voor onze relatie. In maart zijn we voor de eerste keer in al die jaren appart op vakantie geweest. Na deze vakantie wist ze me te vertellen dat ze helemaal geen stress meer voelde toen ik niet in de buurt was. Haar rug-, maag, en hoofdpijn waar ze voortdurend van kloeg was verdwenen tijdens de vakantie, ik gaf haar teveel stress...

Vlak voor onze vakantie enkele weken geleden wist ze me te vertellen dat we uit elkaar gegroeid waren en dat haar gevoelens voor mij niet meer waren, ze zag mij meer als vriend, niet meer als levenspartner... Tijdens de vakantie ( samen met twee vrienden waar we al meer op vakantie waren geweest ) hebben we veel gepraat met elkander, misschien wel meer als daarvoor...

Een belangrijk probleem tussen ons, waar ik nu pas de ernst van inzie ( te laat dus ) was op sexueel gebied. We hadden nog zelden sex met elkaar. Ik vond dit niet zo belangrijk in tegenstelling tot de meeste andere mannen. Als we sex hadden was dit steeds met veel complicaties : zij had veel pijn en ik stond gespannen als een snaar, het was telkens precies onze eerste keer...

Ondertussen heeft zij een appartment gevonden niet ver van hier waar ze begin september in kan gaan wonen. We wonen nog samen tot dan, wat niet makkelijk is, zeker nu ik weet dat ze reeds een andere relatie heeft. Ik voel me snel vervangen...

Als een relatie tussen ons niet meer kan, is dat maar zo, maar ik wil haar zeker niet kwijt als vriendin, we hebben tenslotte toch een gemeenschapelijke vriendenkring en hobby....

afbeelding van MrDown

Herkenbaar

Hee Jaarbeezeke,

Nou bijna precies zelfde situatie, maar dan hebben wij nog een kind samen en geen gezamenlijke interesse. De reden waarom ze 'verliefd' is geworden, is omdat ze thuis de belangen niet behartigd krijgt (klinkt erg zakelijk maar je snapt mij wel). Ook ik heb een relatie, mijn eerste (jeugdliefde)... en zelf ben ik dus in de twijfel gekomen (al 2 jaar). Zie mijn blogs van afgelopen dagen. Ook ik ben bij psycholoog(en) geweest en nu bij rel.therapeut. Daar was het erg nuttig laatste afspraak.

Ze ging graven bij mij, waarom ik niet meer kon binden zeg maar en niet open sta en alles energie vreet als zij bij mij is. Dit komt denk ik door mijn jeugd (ga ik nu niet op in), en mijn vrouw door haar jeugd. Echter heb ik nu de grote vraag. Als we er niet achter komen, dus waarom de irritatie naar voren komt en waarom wij ons zo voelen, dan kun je toch ook niet in een volgende relatie happy worden? Dus jezelf niet excelleren is stilstaan en in een cirkel terecht komen. Snap je mijn punt? Het gras lijkt altijd groener bij de buren en vooral als het gevoel van verliefdheid speelt. Verliefdheid komt en gaat, duurt gemiddeld jaar tot twee. Believe me, wellicht heb je aan deze info wat aan en kun je dit tegen je vriendin aanhouden?

Bij ons was de sex ook een ramp, wellicht altijd al zo geweest. Maar als je er niet aan werkt, kan je het toch ook niet verbeteren? Laatste paar keren, sinds we aan het twijfelen zijn, is trouwens wel de druk eraf en lijkt wel hardcore *lol*. Tuurlijk is het moeilijk te verbeteren omdat er niet openlijk gepraat wordt. Maar bewust worden is stap 1 en bekwaam stap 2.

Ik zeg het je dit wel; maar (als tegenspraak) weet ik niet wat ik zelf ga doen. Maw zelf woon ik elders nu nog, er is wel een deadline want anders gaat zij de deur dichtgooien heeft ze gezegd. Of werken of weggaan met eeuwige vraag die in je kop blijft... what if, else, etc..

Pls lees me blog, denk dat je schrikt van de overeenkomsten.
Ook ik voel me grotendeels opgelucht, geen vastzittende schouders, geen maagpijn, bij alleen zijn of met iemand anders zijn voel ik me op en top... maar de twijfel?! Dat maakt je gek.

afbeelding van jaarbeezeke

hopeloos

De situatie op dit ogenblik is hopeloos : we wonen nog samen tot september, tot zij in haar appartement kan. Weinig mensen uit de vriendenkring begrijpen dat ik dit aan kan, heb me er al stilaan bij neergelegd... Ik zit hier achter de pc, terwijl zij nu met haar nieuwe vriend ligt te rollebollen... Een zeer pijnlijke gedachte, ik snap niet dat ze me dit aan doet, heeft ze me in al die jaren wel echt graag gezien ?

Problemen die wij samen hadden lijken voor haar ineens allemaal verdwenen...

afbeelding van nico_nico

Hopeloos? --> weg!

Goede nacht,

Kan je niet bij een vriend of vriendin logeren?

Groeten,
Nico

afbeelding van MrDown

Te zot voor woorden

Ik deel de mening van Nico. Kun je niet elders wonen tijdelijk?

afbeelding van jaarbeezeke

rare situatie

Zij vindt het blijkbaar doodnormaal dat ze met de persoon in kwestie vanalles gaat doen, en dan thuiskomt alsof er niets gebeurd is. Ik zal het wel doorkomen tot einde augustus... Werk in shiften, dus we ontlopen mekaar wel veel ( misschien is dat ook 1 van de redenen dat we uit elkander gegroeid zijn ? ). Midden augustus gaat ze met hem nog een aantal dagen weg, september zal er sneller zijn dan verwacht.... Alleen ben ik bang van wat er dan gaat komen...

afbeelding van nico_nico

@Jaarbeezeke

Hallo Jaarbeezeke,

Als je haar niet meer zal zien, en al zeker niet meer met die nieuwe, zal het veel beter gaan.
In het begin zal er een leegte zijn, en zal je misschien effen dieper vallen. Maar dat zal niet lang duren. Neen, dat hoeft zelfs niet eens te gebeuren!
Maar wat wel zeker is, is dat de situatie veel gemakkelijker zal worden. Uit het oog, uit het hart.

Ik begrijp trouwens niet waarom ze niet bij hem gaat logeren. Een beetje respect t.o.v. u???

Groeten,
Nico

afbeelding van jaarbeezeke

een ander mens

Ik heb de indruk dat ze op korte tijd ( een aantal maanden ) een heel andere persoon is geworden. Ze wordt in september 30 jaar en ziet dit echt als een keerpunt in haar leven... Zij wou al lang samen met mij een appartementje kopen, maar ik had het moeilijk deze stap te maken. Begin dit jaar begon ik er echt over na te denken om dan toch deze stap samen te maken, met het gevolg dat we natuurlijk onze levenstijl ( gaan eten, vakanties,... ) zouden moeten aanpassen.

Het feit dat ze nu een relatie is begonnen met een andere ( veel oudere ) man doet zeer pijn, zeker omdat het allemaal zo snel gegaan is : haar vriendschap is snel omgezet geworden naar een relatie... Veel vrienden zijn er van overtuigd dat dit al veel langer bezig was, ik zelf gewoon echter nog in haar eerlijkheid... Alle problemen zijn inneens van de baan en wandeld ze rond als een stralend zonnentje... Zeer frustrerend...

Ik hoop een groot deel van dit alles snel te kunnen verwerken, want ik voel met al dagen zeer slecht, niettegenstaande ik voldoende eet en drink, alleen ontbreek ik wel voldoende slaap....

afbeelding van Jelle

@jaarbeezeke: snapt ze het wel?

Ik zit hier achter de pc, terwijl zij nu met haar nieuwe vriend ligt te rollebollen...
Is dat heus!? Weet ze dat ze je er pijn mee doet?

Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)