een maand verder

afbeelding van Frozen_Star

Inmiddels is het al bijna een maand geleden dat ik zelf mijn relatie beeindigde..
Nog steeds ben ik niet mezelf, heb ik veel slechte momenten en ben vaak erg verdrietig.

Mn ex spreek ik nog steeds, ik kan het gewoon niet. Ik kan en wil hem niet loslaten.
Het allerliefste wil ik gewoon dat alles goed komt, ik ben zo gek op die jongen dat het dagelijks pijn in mn hart doet om hem te moeten missen.
Ik word er verdrietig en onzeker van wanneer ik zie dat hij weer vrienden is geworden met een meisje op facebook, wanneer er weer een dag om is dat we niet meer samen zijn.

Een keer is het me gelukt en heb ik bijna 2 dagen geen berichten naar hem gestuurd, ik hoorde ook niets van hem. Ik ben bang dat wanneer ik hem de ruimte geef we alleen maar meer van elkaar vervreemden, en dat is juist het tegen overgestelde van wat ik wil.

Misschien klaag ik wel te veel, stel ik me aan maar ik wil gewoon zo ontzettend graag dat het goed komt en ik weet gewoon niet hoe.

afbeelding van jens1990

Jammer voor je dat je er

Jammer voor je dat je er zoveel spijt over hebt, doet me ergens veel aan mijn ex-liefje denken. Het is nu wel drie maanden geleden, maar ook zij spreekt me nog en kan me niet helemaal loslaten.. Maar het verschil met jou is dat ze nog twijfelt om al dan niet opnieuw te beginnen, terwijl jij zeker samen wil.
Op het moment heb ik wel hetzelfde gevoel als jou, ik wil dat alles goed komt en het doet pijn je partner te missen. Vanaf vandaag kan ik ze tien dagen niet bereiken wegens vakantie, eerste contactloze periode sindsdien, het gaat echt pijn doen..
Ik snap dat het moeilijk is niets te laten weten, ikzelf kan het ook niet, soms ook eens hooguit twee dagen. Ikzelf heb geleerd dat ik haar ruimte moet geven d.m.v. niet te spreken over emoties of toch helemaal niet vaak ! Ook al geef ik haar letterlijk geen ruimte, want ik stuur haar bijna dagelijks, toch kan je ruimte geven door rust. Hou het vriendelijk en fijn, wees heel geïnteresseerd en probeer wanneer het een tijdje goed gaat eens een keertje af te spreken. En neen hoor je stelt je niet aan, je klaagt niet, ik snap helemaal hoe je je voelt. Maar het is belangrijk te leren uit je fouten van de relatie en te werken aan een vorm van contact die jullie positief houdt tegenover elkaar en die hem wat bij je houdt. Ik heb elke maand een afspraakje gehad, eerste maal deden we terug alsof we een koppel waren, maar ze vond dat de tijd nog niet rijp was en dat was het ook niet. We hadden elke keer zo'n fijne momenten. De maand erna 3 dagen blijven slapen in haar tent op een festival. En vorige maandag hebben we afgesproken, deze keer niet gezoend, toch seks gehad. het is allemaal leuk en fijn, maar je moet er elke keer uit leren en je sterk houden. Elke keer spraken we ook over onze gevoelens en ik leer zo veel bij, wat ze beschouwde als negatieve en positieve punten in de relatie enzo. En ze twijfelt weer, ze wilt samen maar ze gelooft nog niet geheel in me, Mmmmh begrijpelijk maar het is anders nu.. Zo ontzettend vermoeiend en het maakt je ergens kapot, maar ach !! Als je van iemand houdt ga je door het vuur en heb je geduld en grote inzet Glimlach ?
Sterkte (en succes) !!

afbeelding van Frozen_Star

Dankjewel voor je reactie. Ik

Dankjewel voor je reactie.
Ik had helaas geen andere keuze dan mijn relatie beeindigen, ik stond echt met mn rug tegen de muur.

Inderdaad, de pijn en de leegte van het missen van je partner is verschrikkelijk.
Sinds onze breuk heb ik hem nog 3x gezien, waarbij hij alle keren wel heel lief voor me was. Me troostte en me kusjes op mn wang gaf, mn hand pakte etc.

Ik ben inderdaad de geen die samen verder wil, maar hij weet het niet. Hij weet niet of alles nog goed kan komen, denkt dit soms wel.
op dat moment voel je je zo machteloos, er zou iets van een drankje moeten bestaan zodat alles weer goed komt.

Ik ben een doorzetter, geef nooit op en hou zielsveel van hem. Maar toch begin ik langzaam aan zelf de hoop ook te verliezen.