We zijn nu bijna een maand verder, nog tot einde augustus "samen" wonen. Eigenlijk in die maand nog geen keer ruzie gehad. Deze morgen werd het me even teveel : ze lag naast me en had enorm behoefte om haar eens vast te nemen. Heb haar dat gevraagd met een rare blik als gevolg.... Ze vertelde me dat ik de laatste dagen haar gemoed serieus ondermijnde en dat ik teveel inspeelde op haar geest. Ze vond zelf dat ze voldoende deed om mekaar te ontlopen : laat wegblijven, vroeger vertrekken naar het werk.....
Ik heb de indruk dat ze echt niet begrijpt hoe ik me voel in deze situatie, maar grotendeels doe ik het me natuurlijk zelf aan...
Zal het me inderdaad beter afgaan als ze begin september weg is ? Ik ben bang voor de toekomst....
Er gaat voortdurend een beeld door mijn hoofd van zij met haar nieuwe partner die sex hebben met elkander, telkens een zeer pijnlijke ervaring....
uit elkaar
Hallo,
Het feit dat ze naast u ligt, dat is raar.
Niet het feit dat jij dat vraagt.
Ik zou het gewoon gedaan hebben. Niet gevraagd. Gewoon geknuffeld.
Als ze dat niet wilt, dan moet ze maar niet naast je gaan liggen.
Uit elkaar is toch niet samen blijven... Jeezes, wat een situatie moet dat daar bij u zijn. Ik zou zot komen.
En het zal beter gaan als ze weg is.
Hoe kan jij dat ooit verwerken als zij daar blijft rond lopen?
Zoals eerder gezegd, zal het in het begin effen moeilijker zijn. De eerste dagen.
Maar daarna zal je zelf voelen dat het gemakkelijker zal gaan. De pijnlijke momenten zullen dan nog wel terugkomen. Maar minder, en minder. Je zal dan kunnen beginnen met verwerken, loslaten...
Sterkte!
Groeten,
Nico
Het gaat inderdaad in het
Het gaat inderdaad in het begin moeilijk zijn, maar na enkele dagen gaat je u al veel beter voelen. Zou het echt niet kunnen moest hij nog naast me liggen, chapeau dat je het volhoudt. Ik zou het niet kunnen. Ik hoop dat deze nachtmerrie voor je snel voorbij is.
verandering
Ondertussen is er iets belangrijk veranderd : we slapen niet meer tesamen in hetzelfde bed... Zij slaapt in een andere kamer op een veldbedje. Het deed eerst even raar, zo helemaal alleen in dat grote bed, maar uiteindelijk een goede nachtrust, de eerste keer in vier weken tijd. s' Morgens waren we het er alletwee over eens dat we deze stap al veel vroeger hadden moeten nemen... Zij had er niet bij stil gestaan dat ik, niettegenstaande ik het niet liet merken, er zo moeilijk mee had...
Ik heb een zeer rare beslissing genomen voor volgende jaar januari. Wij hadden al jaren een reis in gedachten die we ondertussen in optie hadden laten zetten. Na veel praten met elkaar hebben we besloten deze reis toch nog samen te maken.... Hopelijk komt dat tot een goed einde... Ik heb allezins van vele vrienden de raad gekregen om niet te vertrekken met de hoop dat het goed komt tussen ons, want dan zou de reis wel eens 1 grote ontgoocheling kunnen worden... Ik heb haar rechtuit gevraagd wat hare nieuwe wederhelft vind van het feit dat ze meer dan twee weken op vakantie gaat met haar ex, ik heb geen antwoord gekregen....
Hallo, Dus jullie sliepen in
Hallo,
Dus jullie sliepen in het zelfde bed?
Ongelooflijk!
Ik snap niet hoe jij dat kan. Niet te doen. Maar goed.
Samen op reis?
Man, ik snap niks van uw situatie. Dat kan toch niet? Allez, jullie gaan over enkele maanden gezellig met z'n tweeën een reisje maken.
En haar nieuwe vriend vindt dat normaal?
Tja, veel ga je niet hebben aan mijn reactie. Maar ik wou het toch eens kwijt.
Groeten,
Nico
ongeloof
Uw reactie is net dezelfde als van iedereen : ongeloof. Ik snap zelf niet waarom we die reis nog samen gaan maken, misschien omdat we er zo naar toe geleefd hebben en dat we, niettegenstaande we geen koppel meer zijn, ze toch nog willen doen. Hoe ze het verkocht krijgt aan haar nieuwe partner snap ik ook niet... Waarschijnlijk op dezelfde manier dan toen ik vroeg hoe hij het vond dat ze nog steeds met mij samenwoond : "er gebeurd toch niks meer tussen ons, dus hij hoeft zich geen zorgen te maken". Een goede start voor een nieuwe relatie... Wat dat samen slapen betreft, ik dacht het aan te kunnen, tot er enkele vrienden aan de noodrem trokken, omdat ze zagen wat de situatie aan mijn gezondheid deed, ik ben op twee weken tijd ondertussen 12 kilogram afgevallen....
samen slapen
hoi ,ik heb dit ook meegemaakt mij vrouwmet wie ik 17 jaar gehuwd was is eenrelatie begonnen met iemand die ze had leren kennen op haar nieuw werk.ondertussen al zo een 3 maand geleden ze vertelde mij eerst dat ze het niet meer zag zitten met mij en dat ze alleen wou gaan wonen ,maar was er al snel achter gekomen dat er iemand anders in het spel zat en heb haar er mee geconfronteerd en ze gaf het toe ,het heeft nog 5 weken geduurd voor ze iets had gevonden om te huren in die 5 weken sliepen wij nog samen omdat ik hoopte dat ze toch nog van gedacht zou veranderen maar haar hart was altijd bij haar nieuwe vriend die nu met haar samen woont .de pijn die ik nu doormaak is niet te beschrijven ,bedrogen ,vernederd ,geraakt tot in het diepste van mijn hart.niets heeft nog zin voor mij. ik hou mij recht omdat mijn dochtertje nu veel bij mij is ,omdat ik bang heb dat ik die ook nog zou verliezen.maar voel mij meer en meer doodgaan