Pf wat ben ik geklommen sinds het uit is. Ik ben niet meer in paniek, ik denk niet meer 24/7 aan hem, heb geen oncontrolleerbare drang om hem te bellen of iets van me te laten horen, en ik wil hem al helemaal niet zien. Daarnaast heb ik het belachelijk druk met mijn studie die ik tijdje terug na gesprek met psychotherapeut weer voor vol heb opgepakt, heb ik een aantal mensen mn leven uit gekieperd die gelijk waren aan mijn ex en sport ik ontzettend veel plus gestopt met roken.
Dat gaat dus goed.
Maar mijn ex spookt nog wel regelmatig door mijn hoofd, eigenlijk nog wel iedere dag. Ook droom ik zo nu en dan over hem en mis ik hem nog steeds. Raar dat na alles wat er gebeurt is, de vernedering, het omlaag praten, de ruzies, het vreemdgaan en mij kwetsen het gevoel er nog steeds is. Dat ik toch vaak aan onze fijne momenten denk, dat ik er somehow nog steeds van overtuigd ben dat het echt hét had kunnen zijn tussen ons, but just not now. Dat ik nogsteeds zijn woorden in mijn hoofd heb van het kan goedkomen maar heeft erg veel tijd nodig..
Maar tergelijkertijd wil ik het niet meer. Ik wil iemand die mijn hart zo gebroken heeft en me dusdanige vernedering heeft bezorgd nooit meer een kans geven. Niet dat hier nu sprake van is, dat hij die wil, want hij gaat door met zijn leven en ik heb al ruim 2 maanden totaal geen contact met hem gehad laat staan hem gezien. Ergens zou het voor mij toch ongelofelijke rust in mijn hoofd geven als hij ooit eens ergens spijt van kreeg of cntact zoekt. Maar wie zal het zeggen.
Ik heb in de tussentijd erg mijn best gedaan om door te gaan, aan mezelf te werken en een 'nieuw' leven op te bouwen. Sinds mijn 15e heb ik eigenlijk non stop een relatie gehad en dit was een patroon waar ik uit wilde. Ik merkte dat ik niet goed alleen kon zijn en dan neem je sneller genoegen met wat minder als jouw standaarden. En dat is nu juist wat ik niet wil. Ik probeerde wederom mijn hart open te stellen, dit bleek een enorme flop te zijn en ik ben blij dat ik er nu achter ben want volgens mij spaar ik echt de sukkels op deze planeet.. zucht.
Dus, nu even geen vent voor mij en lekker alleen door het leven! De laatste loodjes met school en het laatste verwerk nog doormaken. Dat zal nog wel even duren.
Voor iedereen die het nu lastig heeft: ik kom van erg diep, erg ver, erg paniekerig, oncontrolleerbaar gedrag omtrent het smsen van mn ex.. believe me, it gets better. Het enige dat helpt is streng zijn voor jezelf en je door die pijnlijke grens heen trekken. Zodra je dat hebt gedaan zal het rust brengen.
koi