Ik ga na een periode van mij af geschreven te hebben een punt er achter zetten achter het bloggen.
Ben blij dat ik hier toch van mij af heb kunnen schrijven en zeker na een mega turbulente periode en terugval. Uiteraard ook veel mee gelezen en bij enkele mede forumers ook blogs gelezen waar ik mijzelf ook in herken. Ook wil ik de personen bedanken die gereageerd hebben op mijn mijn blogs.

Liefde is mooi, maar het kan je ook veel verdriet brengen als het ophoudt.
Net een aardbeving waarvan ik de naschokken van ervaar die ook minder heftig worden.
Geluk, lachen, kwetsbaar, onzekerheid, woede en heel veel verdriet.
Dubbele gevoelens die ik niet met woorden kan omschrijven wat ik heel tegenstrijdig heb ervaren, waar ik mee geworsteld heb en af en toe nog maar gelukkig veel minder.
Ik denk er elke dag wel eens aan die leuke en mooie tijd. Waar ook gelachen werd.
Het is toch een van de mooiste dingen die ik in mijn leven heb mogen mee maken. En aan de andere kant ook de keuzes die gemaakt zijn..... Het is beter zo. Ze was haar zelf niet meer..... worstelde met haar eigen gevoelens. Er was geen plaats meer voor mij. Er stond een muur om haar heen, ik kon deze niet afbreken.

Mensen die dicht bij mij staan begrijpen mij hoe ik voel, steunen mij daarin en laten mij zien dat ik er ook mag zijn. Ik mag gewoon ook plezier maken en stellen mijn aanwezigheid op prijs. Ik hoef er maar een ding voor te doen: Mijzelf gewoon zijn.

Ik wil weer vooruit kijken, qua liefde, geluk en sociaal leven. De dagen worden langer en voor je het weet is het lente krijgt alles ook weer meer kleur.

Voor diegene die verstrikt zitten in de liefdesverdriet. Veel succes met het geven van een plaats van de herinneringen en probeer weer vooruit te kijken al zal dat niet mee vallen en zullen er veel up en downs zijn in die periode.

gegroet mijnverhaalkwijtwillen