Carnaval, het is en blijft imo 1 van de domste uitvindingen van de mens. Maar daar gaat dit even niet om.
Hij was wel aanwezig om carnaval te vieren, wat zijn goed recht is natuurlijk, dat deed hij hier ook. Maar nu hoor ik net van vrienden dat hij zijn auto pertotal heeft gereden, 1 promille heeft geblazen en volledig d'r over is gegaan het hele weekend.
Zijn (café) vrienden lachen het allemaal weg, als er maar plezier, pinten en verhalen zijn. Zelf geeft hij aan aan hun dat het hem niet gaat, maar ze doen er niks mee, noppes, nada. Het is gewoon 'het komt wel goed' en ze laten hem aan zn lot over. Ook zijn zus van 10jaar jonger laat hem volledig vrij in zijn denken en doen, waardoor hij meer en meer afglijdt in een neerwaartse spiraal.
De man die hier is vertrokken, de verantwoordelijke man is weer het roekeloos jongetje van 7jaar geleden geworden. Nie nadenken, gewoon doen. Verantwoordelijkheid niks. Mijn hart breekt als ik deze dingen hoor.

Ik houd me al een uur in om hem niet rap een sms te sturen. Maar ik heb mezelf beloofd dat ik hem zelf erachter zou laten komen, dat hij met zn kop nog wel tegen de muur zou lopen. En dat is nu mijn grote vrees, was dit dan de rock bottom die ik 4mdn geleden had voorspeld of is het maar een voorbode, het tipje van de ijsberg?

Wat moet ik doen lieve mensen? Hem verder laten afglijden met zijn destructief gedrag om hem ermee confronteren? Hij is opgegroeid in een gezin waar de serieuze zaken (dronken rijden, ea) werden genegeerd. Hier leerde hij anders denken en zag in hoe 'verkeerd' het er in zijn jeugd aan toe ging. Maar nu is hij weer opnieuw die jongen van vroeger en dat is hartsverscheurend. Hij kan beter, nee wacht, hij IS beter. Alleen ben ik de enige die het weet op dit moment.
Ik zou willen dat iemand uit zijn vriendengroep hem confronteert, maar dat is ijdele hoop. Hij is momenteel zelf niet in staat die dingen te zien en te erkennen, dus blijf alleen ik nog over en dat wil ik helemaal niet. Café vrienden wa hebde d'r aan?