"Ik heb van je gedroomd vannacht
En we speelden dat we alles deelden"

(ja gejat uit Acda en de Munnik)

Enfin. Dromen, verschrikkelijk. Het idee hebben dat je naast elkaar wakker wordt, nog erger. Je ogen openen en ondervinden dat er niets naast je ligt, 't is leeg.

Wat verwarrend. Ik heb zo'n idiote droom gehad. (Klinkt misschien stom maar meestal droom ik over seks haha, dacht alleen dat mannen dat deden, maar ik kan er ook wat van)
Maar goed om er weer ff op terug te komen, mijn droom leek zo vreemd en ik weet het nog zo gedetaileerd.

Ik liep met over de grote markt van Haarlem. Eerst liep ik er alleen, maar plotseling liep hij naast me en vroeg hoe het met mij ging. Ik zei dat het heel goed met mij ging totdat hij kwam opdagen. Ik vroeg hem dus weer vriendelijk om op te rotten en me met rust te laten. Dat wilde hij niet en bleef naast me lopen. Op een gegeven moment werd ik er helemaal opgefokt van dat ik begon te rennen. Hij besloot om achter mij aan te rennen.

(ik moest meteen aan een spreekwoord denken die een Turkse vriendin ooit aan mij vertelde: "Wie wegrent wordt achtervolgd")

Eenmaal buiten adem bleef ik stil staan en hij pakte me vast bij mijn schouders, en zei toen: "Waarom ren je nou weg op het moment als ik wel bij jou wil zijn!"
Ik keek hem recht in zijn ogen aan, hij was nog steeds schelig maar glinstering was ook nog steeds alsof je in de ogen van Bambie kijkt (haha). Ik zei tegen hem dat er niets meer is om voor achteraan te rennen, en niets meer is om bij mij te willen zijn, het was over.

Hij vroeg mij om met hem mee naar huis te gaan, hij wilde zeker weten dat er niks meer was, hij wilde bewijzen hebben dat het ook nooit meer wat werd.
Eenmaal bij hem thuis gekomen gingen we naast elkaar op de bank zitten. Ik keek achter mij door het raam naar buiten en hij keek mij aan terwijl hij met zijn hand mijn wang streelde (in werkelijkheid heeft hij dat maar 1 keer gedaan).

Het werd laat en hij vroeg of ik bij hem wilde blijven. Alleen maar tegen elkaar aanliggen en verder niks. Ik stemde toe. Zo vielen we samen in slaap, in elkaars armen en het leek alsof hij mij nooit meer los wilde laten.

Toen ik vanochtend wakkerder werd (in het echt dus) was hij er niet meer (duh). En ja het eerste wat ik in mijn "dromerige wakkerheid" dacht was: "zie je wel, hij blijft nooit"

Ik zit nu nog steeds met het vreemde gevoel. Die droom zal vast niks betekenen, en ik droom wel eens vaker over hem, maar nooit op zo'n manier. Misschien is het een bevestiging van wat ik altijd al heb gedacht...

Naja, ik moet er gewoon niet te lang bij stil staan.