Bij ons is het op het moment kermis. Ik zie hem dus ook regelmatig en hij heeft mij vanaf donderdagavond genegeerd.Op een ruzie zaterdag na. Dat heeft me veel pijn gedaan en ik was woest op hem. Hij heeft via zijn zusje gehoord dat ik boos op hem was en hij belde mij gister. Ik heb ook gezegd dat ik vind dat ik het niet verdien dat hij mij negeert alsof we nooit iets gehad hebben. Dat doe je niet na 5.5 jaar. Ik had ook dingen gehoord waar ik ook boos over was en wat ik van hem ook nooit verwacht had. (zie vorige dagboeken)
Ik heb ook tegen hem gezegd al is het maar hallo en doei wat je zegt. Ik heb hem ook duidelijk gemaakt dat ik niet weet of ik hem eventueel nog terug zou willen (zie verhaal). Het gedrag dat hij heeft laten zien bevalt me niet en ik herken hem niet.
Gister kwam ik hem tegen op de kermis en toen kwam hij bij mijn groepje zitten (gezamelijke vrienden). Het was weer het andere uiterste. Nu leek het net of er helemaal niets gebeurd is enzo. Ik ben hier nu weer boos over omdat hij volgens mij een spelletje met me speelt. Hij probeert mij achter de hand te houden door een oplossing te proberen te zoeken maar als er een ander komt is hij zeker weg. Nu ik gezegd heb dat ik niet weet of ik nog wel wil is hij bang geworden. Maar ja het is niet zo dat ik de verliefde gevoelens enzo terug voelde komen want ik ben er helemaal klaar mee. Door zijn gedrag ben ik ook anders over hem gaan denken (zie verhaal). Ik ben gister ook nog met vrienden op stap geweest en heb voor het eerst in mijn leven echt lol gehad. Geen neppe lol maar echt mijn lol. Ik was altijd maar met hem bezig en nu merk ik gewoon dat ik een heleboel gemist heb.
Ik zie het allemaal wel hoe dat het gaat lopen. Ik ga hem in ieder geval niet ontlopen want daar schiet ik niets mee op. De confrontaties die komen toch wel en liever nu dan uitstellen.