Wat kunnen bepaalde beslissingen toch weer veel gevoelens omhoog halen. Eigenlijk ging het wel redelijk goed de laatste tijd. Maar nu ik heb besloten om het contact met mn ex te verbreken, komt er toch weer een hoop in me los.
Ik voel me nu verdrietig en een beetje eenzaam. Vandaar dat ik nu maar weer even aan het schrijven ben. Misschien dat het een klein beetje helpt om van dit gevoel af te komen. Zittend op de bank vraag ik me af hoe hij zijn weekend heeft ingevuld, al wil ik dat eigenlijk niet eens weten aangezien dat vast met zijn nieuwe vriendin is. Het zijn dingen die ik me niet af moet vragen, maar toch doe ik dat.
Damn, wat mis ik hem! Mijn maatje waarmee ik oud had willen worden. Al die dingen waar hij zo in op ging, waar hij intens blij van werd, zijn bezorgdheid, zijn warmte, maar ook zijn onhebbelijkheden. Ik mis hem niet als gewone vriend maar als mijn vriend.