Hoe je je nu voelt na twee maanden is niet gek. Toch nog al die gedachtes. Die drang om haar te zien en te horen. Ik heb na 4 maanden nog lopen huilen en niet te kort ook. Plotseling in de auto ofzo. Nu ruim 5 maanden later is het ongelooflijk hoeveel beter ik me nu voel. Het is eigenlijk een beetje een kwestie van doorbijten. Laat je gevoelens maar gaan. Die gedachten kan je je ook niet tegen verzetten, maar ik verzeker je dat je op een dag ineens bedenkt: He, ik ben al 8 uur bezig zonder dat ik aan haar heb gedacht. De pijn wordt echt minder, 100% zeker! Hopelijk kan je je aan die gedachte een beetje vasthouden op de moeilijke momenten.

Doorbijten.