Definitief..?

afbeelding van Greg

Het is inmiddels al weer enkele maanden geleden dat ik wat gepost heb. Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik er een soort van overheen ben, ookal heb ik heel heel soms nog mijn rot-momenten. Maar dat is eigenlijk te verwaarlozen.

L. heeft nu eindelijk gezegd dat het "aan" is met der nieuwe vlam. Heel leuk voor der! Maar ik vind die gozer totaal niet bij der passen en het is nog een enorme eikel ook, maar goed als zij der gelukkig mee is....?

Ik heb L. al meer dan 2 maanden niet meer gezien en dat bevalt mij prima. Ik heb ook totaal geen behoefte om haar te zien en zeker niet met der nieuwe vriend (ggrrr)!

Onlangs stuurde L. een e-mailtje dat ze het heel jammer vind dat ze mij nooit meer ziet. Maar ik ben der voorlopig klaar mee. De laatste tijd is zij juist degene die contact zoekt...

Ik ben alleen nog bang voor de momenten dat ik ze samen onverwachts tegen zal
komen. Ik ben bang dat alles weer komt bovendrijven of gewoon bang dat het definitief afgesloten is.

Heeft iemand hier ervaringen mee? Is dit gewoon een kwestie van 'jalouzie' of slijtage?

Ik ben benieuwd, groeten Greg!

afbeelding van Greg

Nee, ik heb nog geen

Lieve Dissa,

Nee, ik heb nog geen vriendin. Natuurlijk heb ik de laatste tijd niet stil gezeten, maar ik vind het vrijgezellen leven wel even lekker zo.

Ik heb wel enkele weken "wat" gehad met een meisje, maar dat is niets geworden.
L's reactie was toen ookal zo raar. Ik kreeg zelfs een boze sms, terwijl zij al dik 5 maanden met die gozer aan het kloten was...?
Ook schijnt zij zich nogal moeilijk te kunnen open te stellen voor die nieuwe relatie, maar daar heb ik niks meer mee te maken. Misschien is zij daarom zo raar bezig?

Anyway, ik heb het maar te accepteren! Misschien is de confrontatie om hun te zien, juist goed voor het (definitief) afsluitingsproces. Maar het doet inderdaad zeer, maar dat gevoel slijt met de tijd steeds sneller. Gelukkig!

afbeelding van Unremedied

Ik denk dat je er nauwelijks

Ik denk dat je er nauwelijks aan kunt ontsnappen dat dat soort dingen nog wel even confronterend zijn en pijn blijven doen. Je hebt verstandelijk besloten dat het beter is zonder haar en het lukt je heel aardig om je daarop in te stellen, wellicht door gewoon zo weinig mogelijk met haar bezig te zijn en met je gedachten bij andere dingen te zijn. Maar dat neemt niet weg dat ze toch zo lang je vriendin geweest is. Volgens mij is er niks raars aan dat ze nog bij je speelt en ook niet dat het ondanks al je vooruitgang nog steeds niet fijn is om haar met die halve zool tegen te komen.

Ik zou exact hetzelfde hebben denk ik, alleen ben ik ook nog minder ver dan jij. Maar ja, je ligt ook een klein beetje op me voor he Glimlach.