Na de ruzie op donderdagnacht, heeft hij me overgehaald dit weekend bij hem te blijven en wel te zien waar het schip strandt. Hij beloofde meer aandacht voor mij te hebben, meer leuke dingen te gaan doen, meer romantiek in de relatie te gooien, met name omdat ik aangaf dat ik, met al dat gefeest, en al die aandacht voor al die vrienden behalve voor elkaar, niet meer weet wat we nog aan elkaar hebben.
Wat gebeurt er op vrijdagavond; ik val voor de tv in slaap. Hij pissig, want we zouden toch 'leuke dingen gaan doen'? Maarre... als je nou op donderdagnacht nog geen 4 uur geslapen hebt, en op vrijdag de hele dag moet werken, en dan vrijdagavond het vervolg van je ruzie tegen elkaar uitspreekt, dan is het toch niet zo gek dat je doodop bent? Toen ik rond 24 uur zei dat ik toch echt ging slapen, draaide hij zich pissig om, en hoefde ook geen knuffel meer. Hij had nog een potje goedmaak-sex verwacht, zo verklaarde hij later.
Nou, ligt dat nou aan mij, of is het gewoon een enorm egoistische klootzak?
Op zaterdag gaf hij aan toch écht niet van plan was als een dooie op de bank te gaan zitten. Dus stelde ik voor naar mijn zus te gaan, daar een borreltje te drinken, en evt. daarna nog ff naar het kroegje daar. Hij was matig enthousiast, maar ging mee. 's Nachts, na een paar borrels teveel, kreeg ik een ontzettende huilbui (niet drinken als je emotioneel bent, nee.....).

Zondagavond is er op mijn initiatief gevreeen, maar dat liep ook niet maximaal. Ik wil best laten zien dat ik er mijn best voor wil doen. Maar ik zie er na dit weekend nog minder heil in...
Vrienden van ons (nota bene 2 van die bewuste kroegvrienden) hebben gisteren aangegeven dat ze al iets aanvoelden. Ze vinden dat ik gelijk heb dat er iets gigantisch foutloopt, maar suggereren relatietherapie. Ze vinden het van mij een belachelijke 'straf' dat hij drie maanden niet meer naar die kroeg mag.
Ben ik zo onredelijk?