Start › Blogs › Frozen_Star's blog

De pijn blijft

afbeelding van Frozen_Star
Zon, 18/11/2012 - 14:25 — Frozen_Star

Hoe kan je iemand bewust zoveel pijn doen?
Dat vraag ik me de laatste weken zo ontzettend vaak af.

Ik vraag me af wat onze relatie ooit voor hem heeft betekend, als hij blijkbaar geregeld in de kroeg nogal klef was met andere meisjes.
Waarom heeft hij nooit t lef gehad om het uit te maken als het voor hem dan allemaal niet zoveel betekende, en waarom heeft hij nu t lef niet om eerlijk te zijn of uberhaupt met me te praten?

Na zo'n lange tijd samen had ik wel anders verwacht, had ik niet verwacht dat we als kat en hond tegen over elkaar zouden staan.
Ik had verwacht dat ik wel recht zou hebben op wat antwoorden, zodat ik ook eens verder kan..

Dat hij na 3 maanden al een nieuwe relatie heeft doet me pijn.. ontzettend veel verdriet en t steekt.
Ik ben de geen die nog elke dag verdriet heeft, ik ben de geen met wie t nog steeds niet goed gaat, en die nog 100.000 vragen heeft waarop ik waarschijnlijk nooit een antwoord zal krijgen.

Iedereen in mijn omgeving zegt; "wees blij dat je van 'm af bent, hij verdient je niet eens"
Maar waarom voelt t dan niet zo?
Waarom heb ik dan nog steeds zoveel verdriet? Ik ben deze pijn zat, t verdriet en de onzekerheid.

Ik ben gebroken, mezelf verloren en heb t gevoel er niet meer uit te komen.

Zon, 18/11/2012 - 17:51 — Teigetje
afbeelding van Teigetje

@ frozen star

Hoi,

Al maanden vooral pijn lijden is vreselijk.
Weet je ook wat je nodig hebt om je beter te gaan voelen?

Groetjes en sterkte
Teigetje

Zon, 18/11/2012 - 20:26 — Frozen_Star
afbeelding van Frozen_Star

Ik zou zo graag wat

Ik zou zo graag wat antwoorden horen, maar waarschijnlijk zal ik die nooit krijgen.
Hij negeert me, zo ga je blijkbaar met elkaar om na zo lang een relatie te hebben gehad.

Ik heb geen enkel idee waardoor ik me beter zou gaan voelen..

Inmiddels heb ik een psycholoog benaderd, omdat ik het idee heb hier zelf niet uit te komen.
Het voelt voor mij alsof ik gefaald heb ofzo.. Verdrietig

Zon, 18/11/2012 - 21:25 — Teigetje
afbeelding van Teigetje

@ frozen star

Wat ik oppik is je gevoel van machteloosheid. En ik weet ui ervaring dat dat verschrikkelijk is.

Wat dapper van je dat je een psycholoog hebt benaderd! Het heel krachtig om hulp te zoeken vind ik.

Ik snap ook dat het voelt alsof je gefaald hebt, dat is een logische reactie en ik denk dat als je hier rondvraagt dat veel mensen dat zullen herkennen. Het hoort denk bij het afscheid nemen. Je bent zo lang samen geweest, en als het dan zo bot eindigt, dan krijg je dat gevoel automatisch. Ik zou me daar niet te druk over maken! Het was niet jouw intentie toch, om er zo bruut een einde aan te laten komen?

En dat je zo'n ploert terug wilt, is ook niet vreemd. Ook daarin ben je niet de enige. Het is gewoon erg moeilijk om iemand los te laten die je met veel pijn verlaten heeft. Dat is moeilijker dan als het in vrede was gegaan. Veel sterkte!

Ma, 19/11/2012 - 16:21 — Frozen_Star
afbeelding van Frozen_Star

Lieve J-mine en

Lieve J-mine en Teigetje,

Dank jullie wel!

Echt terug wil ik 'm niet eens, ik zou alleen graag willen dat hij eens normaal zou doen tegen mij.. eens zou bedenken hoeveel pijn hij mij doet en gedaan heeft.
Als het aan mij had gelegen was het heel anders gelopen, hadden we niet als kat en hond tegenover elkaar gestaan hoeveel verdriet hij mij ook gedaan heeft.
We zijn wel 8,5 jaar samen geweest, vanaf mijn 18e tot mijn 26e, wat gewoon een belangrijke periode in je leven is.
In deze periode heb ik zoveel met hem gedeeld, en echt vrienden die ik al zo lang ken heb ik ook niet. Het is heel moeilijk om hem dan los te moeten laten, pats boem opeens.
Uit t niets word ik ineens genegeerd en hij weet hoe erg ik dat haat en hoe slecht ik er tegen kan. De hele dag door denk ik aan 'm, ik sta er mee op en ga er mee naar bed.

Vannacht droomde ik dat ik voor onze relatie aan het vechten was, 'm dreigde kwijt te raken. Om dan vervolgens wakker te worden en te beseffen dat ik 'm al kwijt ben en dat t niet "maar een droom was". Verdrietig

Volgende week woensdag heb ik een afspraak gepland bij de psycholoog, deze vrouw klonk zo lief en begripvol aan de telefoon dat de tranen alweer vanzelf kwamen.
T lijkt wel alsof ze maar weer blijven komen de laatste tijd, ooit zouden ze toch eens op moeten zijn?

Zon, 18/11/2012 - 23:11 — J-mine
afbeelding van J-mine

Psycholoog

Hey,

Het is absoluut geen schande of teken van zwakte als je naar een psycholoog gaat.
Het is eerder een wijs besluit, vele mensen die er behoefte aan hebben, zetten de stap niet. En psychologen zijn er om te helpen, he Glimlach

Ik ga zelf naar een psycholoog om me bij mijn breuk te helpen. Ik ben zelf het noorden wat kwijt en ben daarom er terecht gekomen. Ik ben er zeker van dat ik met haar hulp er sterker en beter zal uitkomen.