Nou het is me nu wel duidelijk geloof ik.
Mijn fijne partner, als je het zo nog kan noemen, heeft 2 krantenwijken.
Zij doet 1 wijk en ik de andere, 5 uur smorgens beginnen.
Ze heeft zo'n 120 kranten en ik 150 kranten.
Ze stuurde me een sms dat ze klaar is en ik sms terug dat ik er nog een stuk of 40 moet.
Nu komt het, kom ik thuis krijg ik de vraag waarom ik zo laat ben en waarom ik er zo lang over gedaan heb.
In mijn wijk zit een bejaardentehuis. Dus ik zeg gewoon, ik heb 5 minuten staan wachten bij het bejaardetehuis tot de deur open ging en voor de rest heb ik niets bijzonders gedaan hoor, alleen kranten bezorgt.
Nou de hel brak los zeg, pfff, ik zit nu nog te shaken.
Eerst zegt ze dat ze een zo normaal mogelijke gezinssituatie wil. En toen.
En wie denk je wel dat je bent, je doet nu net of ik je niet vertrouw, het is alleen belangstelling hoor.
Jij moet verantwoording afleggen aan mij ja en ik hoef dat niet meer tegen jou.
Dus vraag ik waar dat op slaat, waarom zij geen verantwoording hoeft te nemen.
Het interesseert me geen ene flikker meer, al n**k je 10 verpleegsters in dat tehuis het zal me een biet zijn.
En als mijn mening je niet aanstaat donder je maar op, naai alles lekker plat joh.
Ik ga lekker doen waar ik zin in heb en jij zoekt het maar uit.
Euh nou ik wist niet meer wat ik moest zeggen hoor.
Ik vroeg nog wel dat als het over is dat ze dat dan gewoon eerlijk moet zeggen.
Nee nou had ik het gedaan, nu schuift ze het op mij af.
Dus ik zeg nog, jij bent degene die gevoelens heeft voor een ander, jij wilt volgens mij niet verder hoor.
Maar dat was niet waar.
Ik krijg alleen maar botte opmerkingen, en als ze nu iets vraagt zegt ze gelijk oh nee laat maar ik hoef geen uitleg meer.
Dus ik zeg gewoon waarom nou zo, je kan me alles vragen hoor.
het antwoord: laat maar, hou je kop dicht.
Ik trek dit niet meer hoor, durf niet meer thuis te zijn en gisteren avond heb ik van 22.00u zeker 2,5 alleen maar zitten huilen.
Pfff, ik ben gesloopt zeg, ik weet het niet meer. Waarom heb ik 3 jaar geleden samen met haar dit huis gekocht zeg. de elende is dat we nu geen van beide weg kunnen.
Als 1 van de 2 dat zou willen.
Ik heb het nu wel begrepen geloof ik. Er is bij haar echt niets meer.
Raar hoor na 15 jaar helemaal geen gevoelens meer hebben voor iemand.
Anders zeg je toch niet dat het je niet interesseert als ik met 10 andere vrouwen naar bed zou gaan.
Bizar hoor. Ze heeft me vandaag helemaal gesloopt hoor.
Mijn gedachten zijn op dit moment heel verkeerd, ik wil niet meer.
kom op!
Kom op, Reempje, dit moet je niet doen... Je MOET door, voor je kinderen. Je moet volhouden...
Zij doet misschien zo raar omdat ze zich ook machteloos voelt.
Is het voor jullie niet mogelijk om een gesprek aan te gaan met een soort van mediator erbij? Jullie zitten allebei met zoveel frustraties... Misschien helpt dat een beetje.
Probeer dat, hoe moeilijk het ook is, in een gevoel van liefde tegen haar te zeggen. Zonder oordelen, zonder woede, zonder verwijten. Gewoon zeggen: "Ik merk dat jij ook met opgekropte emoties zit, ik ook. Laten we proberen een gesprek aan te gaan met iemand erbij, zodat we niet verzanden in beschuldigingen. Ik heb het beste met je voor. "
Het is maar een idee, maar probeer het... Iemand van jullie moet even van zijn/haar emotionele berg afkomen en de wijste zijn. Jullie moeten in gesprek, al was het maar voor de kinderen, hoe moeilijk ook, maar wel begeleid, denk ik zo.. Heel veel sterkte!
@ Senzy
Hoi Senzy,
Ik weet dat ik door moet, ook voor de kinderen.
Maar als ik dan hoor dat ze me helemaal gaat uitkleden en ze er voor zal zorgen dat de kinderen voor haar zijn!!!!!
Dan pakt ze wel alles van me af he.
En als ze dan gisteren ook nog roepen, ik wou dat ik je 15 jaar geleden nooit gezien had, dan had ik nu deze ellende niet gehad.
Dat betekent voor mij genoeg, maar naar mijn inzicht beledigt ze de kinderen ook nog eens he.
Ik voel me echt zwarr en zwaar shit.
Het liefs zou ik... wil ik...
k*tzooi
@ reempje
ik vind senzy's idee zo slecht nog niet eigenlijk wel goed
hjet feit blijft dat je om je partner geeft en nog steeds ervan houd anders had je het er niet moeilijk mee
en je gaf toch al eerder aan dat ze misschien wel een midlifecrisis had
ik hoor het de mensen om me heen ook roepen over mijn man
mja als je dat gaat zeggen tegen hun dan is dat toch niet zo
ik begrijp echt dat deze situatie klote is en om te snijden
maar als het werkelijk dat is dan kun je eruit komen samen
en ja ze zal dan eerst zelf in moeten zien dat het ook een midlifecrisis is dus ja praten met een 3e overweeg het zou ik zeggen
hoe dan ook het word en lange weg
heel veel sterkte
liefs bacootje
@ bacootje
Hallo lief bacootje,
Tja das is het nou juist, ze vind dat het probleem niet bij haar ligt.
Ze vind dat het mijn schuld is dat ze gevoelens voor iemand anders gekregen heeft.
Dus zij hoeft geen hulp te zoeken, ik moet maar naar de dokter gaan om een pilletje.
Tussen ons is er niets meer zegt ze alleen 2 kinderen en een huis.
Het enige wat ze te melden heeft is dat ze haar medicijnen nog geen 6 weken slikt en ze die kans wil hebben.
De dokter heeft gezegt dat het 4 tot 6 weken duurt voor ze echt werken.
We zijn nu bijna 4 weken verder, en ik vind dat ze wel minder emotioneel is maar haar gedrag wordt alleen maar erger.
Dus ik ben bang dat het na de feestdagen helemaal over is tussen ons.
Dikke knuf Reempje
@ Senzy
Hoi Senzy,
Dat we hulp moeten zoeken is duidelijk, maar ik wil wel.
Maar zij vind dat ze geen hulp nodig heeft.
Dat ze verliefd is geworden op iemand anders is mijn schuld zegt ze.
Ze wil een soort van zakelijke relatie, geen gevoelens niets.
Ze kruipt ook al weg als ze zich moet omkleden .
En als ik aan het douchen ben voor ik naar bed ga en zij moet haar tanden poetsen wacht ze tot ik klaar ben.
Ofwel ze keert zich helemaal af van me.
En ik wil best een relatie voortzetten voor de kinderen, maar ik ben wel een gevoels mens.
En leven zonder mijn gevoelens te kunnen delen, ik weet niet of ik dat volhou.
Maar waar het dus nu om draait is dat zij geen hulp wil, maar mij wil ze ook niet meer. Maar alleen verder gaan durft ze ook niet.
dus ik weet het niet meer, op dit moment wil ik alleen maar engelvleugeltjes, dat ik weg kan vliegen.
knuf Reempje