Was gisteren iets gaan drinken met een vriendin, het was ook net uit met haar vriend. Een andere vriend had haar gezegd dat je 5 periodes door moet! Het klinkt misschien eerst wat belachelijk, maar ik vond het wel toepasbaar!
1. Tissuefase (Huilen, huilen, huilen...)
2. Ijsfase (Ijs eten (of iets anders) en romantische films/muziek kijken!)
3. Uitgaanfase (Zoek oude/nieuwe vrienden op en feest, of doe andere leuke dingen!)
4. De terugval (Je voelt je weer eenzaam en alleen, denkt nooit meer zoiets te vinden...)
5. Je komt erdoor! (Kom je over die laatste terugval heen, dan ben je er zo goed als over, en klaar voor iets nieuws!)

Ik vond dit heel toepasbaar op mijn situatie. Al zit ik nog maar net in de overgang van de tissuefase naar de ijsfase denk ik.
Ondertussen is het meer dan 3 maanden geleden dat mijn relatie van 5 jaar stopte. Ik het het nog vaak heel erg moeilijk. Ik denk dat ik mezelf echt een jaar de tijd moet geven om deze fases door te komen! En dan maar hopen dat het in die tijd lukt!
Ver vooruit kijken lukt echter nog niet zo goed... ik zie enorm op tegen het alleen zijn! Zeker voor nog een lange periode, al is dat wrs wel het beste! Het is een rijkdom als je jezelf gelukkig kan maken!

Sinds twee weken heb ik totaal geen contact meer met mijn ex. Toch niet van mij kant. Hij stuurde met Kerstmis wel nog een sms: dat deze dagen raar waren zonder mij. En hoewel ik die zo fijn vond om te horen, heb ik er niet op geantwoord. Als ik antwoord, verwacht ik toch alleen maar weer meer. Nu zit ik wel deze sms 50 keer te lezen, en helemaal te ontleden, maarja... ik voel tenminste even geen verdriet meer van dat ik niet genoeg reactie krijg op de dingen die ik hem vraag, of van hem verwacht! Het voelde alleen nog maar aan als een verplichting langs zijn kant...
Ik wou het ook gewoon niet zover laten komen, dat hij t contact met mij verbreekt... das de enige beslissing die nog bij mij ligt! En die wil ik dan ook maken. Ik beslis wel wanneer en of ik ooit nog contact zoek! Al is t maar om zijn jas, die hier nog hangt, terug te geven!

Het doet pijn, want ik dacht dat we meer betekenden voor elkaar! En dat doet hij ook nog steeds voor mij... daarom kan ik nu niet anders dan me van hem afzonderen... er is gewoon nog teveel hoop langs mijn kant!
En hoe erg dit ook klinkt, zo kwets ik hem mss toch ook nog een beetje!

Moed voor jullie allemaal!