Dank je wel..

We hebben in het begin van de avond kort gesproken over zijn thuissituatie,financieel komt er heel veel bij kijken...

Zowel X als zijn vrouw wilden beiden ergens anders gaan wonen,maar kunnen geen van beiden het geld opbrengen om het bedrijf over te nemen.Ergens tijdens dat gesprek merkte ik aan mezelf dat ik gefrustreerd raakte(Wat kan mij dat bedrijf schelen,laat klappen!?,maar hij heeft dit van jongs af aan zelf opgebouwd,dus ik probeer dat gedeelte te begrijpen)Dit zou voor mij kunnen betekenen dat ik net zo ver ben als maand terug.

Aangezien ik blij was om hem weer te zien heb ik em gevraagd om het er deze avond niet meer over te hebben,maar wat later omdat ik dat gesprek nog niet luchtig kan bekijken en dan waarschijnlijk weer in verwijten was gevallen..Ik heb tenslotte ingestemd om wat te gaan drinken,puur voor mezelf,omdat ik em zo graag wou zien.Juist vanavond zat ik er niet op te wachten om dan uitgebreid zijn vrouw te bespreken.

Ik moet het geloven wat hij zegt anders word ik nog gekker dan ik al ben,maar naar eigen zeggen word er niet of nauwelijks meer gepraat;X noemt het meer beeld dan geluid....

Aan alles kun je merken dat ook X het moeilijk vind om knopen door te hakken,tenslotte zat hij min of meer in een confort-zone,en ineens krijgt hij dan toch de opgedrongen keus om te kiezen(ja,ik weet het,DAT had hij eerder kunnen doen).

Ik geef het de tijd en ik probeer goed op mezelf te letten.Ik moet wel,want dat overheersende rotgevoel begon mijn funcioneren aan te tasten.Het mes snijdt dus inderdaad aan 2 kanten.

Liefs Flower