Ik kende R van een jaar of 7 geleden. Zij was toen bezoekster in de horeca-gelegenheid waar ik werkte.
Leuke meid, verder niet over nagedacht want ik had een fijne relatie.
Nu is het ruim een jaar geleden dat mijn (nu ex) vriendin bij me wegging, en ik zet mijn eerste voorzichtige stappen in het datingcircuit. En kom ik R's foto tegen op een site.
Dus, even een berichtje: ken ik jou niet?
Zij is 32, ik 47.
Bericht terug ontvangen, mailen, sms-en, bellen, afspraak gemaakt.
Het ging heel natuurlijk en vanzelfsprekend.
Lekker samen gegeten (het liep uiteindelijk zo dat ik voor haar kookte in haar huis...), erg gezellig, niets gebeurd.
Die avond toen ik al thuis was (we sms-ten toen ongeveer 50 x per dag, buiten het bellen en msn om) vertrouwde zij mij toe dat zij gevoelens voor mij had, maar die nog niet goed kon plaatsen. Voordat zij ergens aan begon met mij wilde ze wel zeker weten wat voor gevoel het was.
Ik was inmiddels smoorverliefd...

In het weekend kreeg ik 's avonds laat van haar de vraag of ik tijd had om langs te komen: ze had ruzie met een vriendin gehad en wilde even iemand om mee te kleppen.
Natuurlijk ging ik er heen en heb haar uit laten razen.
Binnen een kwartier zat zij bij mij op schoot, en begon mij te kussen.
Voor mij een signaal dat zij er uit was, wat haar gevoel voor mij nu precies was.

Ze vroeg of ik bleef slapen en we hadden een geweldige nacht.
Het klikte op alle fronten.
Ze nodigde mij meteen uit voor de volgende dag, en zei er bij dat ik mijn tandenborstel mee moest nemen.
Ik sputterde een beetje tegen, want zij moet heel vroeg opstaan en ik niet, maar dat was geen probleem: zij zou naar haar werk gaan en ik kon gerust blijven liggen.
Alles ging zo vanzelfsprekend en natuurlijk, het was ongelooflijk.
Ik was in de zevende hemel en voelde mij helemaal thuis bij haar.
Die avond weer voor haar gekookt, gezellig gegeten en weer bij haar blijven slapen, weer een waanzinnige nacht (en ochtend...) maar die dag was zij ineens erg stil. Geen telefoon, bijna geen sms, geen contact. Ik voelde dat er iets niet klopte.

De volgende ochtend maakte zij het (per email, ook nog!) uit.
Ze vond me erg lief, fijne vent, hart op de juiste plaats, bla bla maar ze was niet verliefd, kon er niet voor gaan.

Boem.

Uiteraard stortte mijn hele wereld binnen een seconde in.
En heb haar nu een week niet gezien.

Maar: ze vertelt mij (en haar vriendinnen) nu wél steeds dat ze mij erg mist, we sms-en nog een keer of 10 per dag (oppervlakkig, maar toch), ze stuurt berichtjes als 'moest even aan je denken', msn't stiekem op haar werk met mij, als ze 's avonds in bed ligt bellen we omdat ze mij nog even wil horen en berichtjes worden weer afgesloten met een X, terwijl ik haar had gevraagd dat niet te doen. Niet meer.

Maar verliefd is ze niet.

En ik kan haar niet negeren, wil niet bot doen, weet niet of ik haar voor het blok moet zetten.
Mijn hart maakt een sprong bij elk sms-je dat ik krijg, elke keer dat mijn telefoon gaat (wie het ook is) en ik praat mezelf regelmatig valse hoop aan, terwijl 'ik ga er niet voor, ik ben niet verliefd op je' toch duidelijk genoeg zou moeten zijn.

Hoe kom ik uit deze hel...