Hoi allemaal,

Ik heb al eerder iets proberen schrijven maar helaas is er iets fout gegaan met het opslaan ervan.
Ik ga niet meer zo in detail treden als toen, maar toch iets neerschrijven.

Mijn ex heeft mij half augustus gedumpt voor nogal onduidelijke redenen. Ik voelde mij rot. Altijd het gehuil en piekeren over wat er nu juist fout is gelopen. Het gevoel bleef, maar werd minder. Ik dacht dat ik langzaam aan maar zeker herstelde. Nu helaas zit ik weer in de put.

Vrijdag is er een boekvoorstelling waar ik heel graag naartoe zou gaan. Het probleem is echter dat hij ook gaat en dat dat de eerste keer zal zijn dat ik hem zie sinds augustus. We zitten in dezelfde vereniging en zijn daar geforceerd om met elkaar om te gaan (de gemiddelde opkomst bij die vereniging is wekelijks ongeveer 5 personen). Daarom ben ik sinds het gedaan is, daar ook niet meer geweest omdat ik wist dat hij altijd ging. Deze boekvoorstelling is ook van onze vereniging uit.

Helaas is het probleem nu dat ik twijfel om te gaan. Ik voel me zo onzeker en ik denk dat ik mijn gevoelens niet de baas zal kunnen. Het laatste dat ik wil is dat ik die voorstelling verpest. Maar aan de andere kant ben ik niet van plan om deze hobby, die me zeer nauw aan het hart ligt, niet op te geven voor zo een kl**tzak. Ik heb blijkbaar nog bepaalde gevoelens voor hem en dat terwijl ik goed genoeg weet dat het nooit tussen ons goedkomt. Bij mij is er ook definitief iets gebroken.

Ik wil geen vrienden blijven, hij daarentegen wel. Hij hoopt zelfs dat onze vriendschap zoals voor onze relatie is. Toen waren we beste maatjes en deelden veel met elkaar. Hij koestert de hoop dat dat zoals vroeger is. Nadat hij mij gedumpt heeft, heeft hij nog gemaild dat hij vrienden wil blijven en graag terugdenkt aan de momenten die we samen hadden, zowel in de relatie als bij de vriendschap. Mij lukt dat niet.
Hij heeft mij veel pijn gedaan en doet mij nog steeds pijn door te doen alsof onze relatie nooit heeft bestaan.

Ik wil hem vergeten en uit mijn contacten bannen. Ik ben bang dat als ik hem zie de gevoelens weer oplaaien. En daardoor voel ik mij zo onzeker en ben ik momenteel het noorden kwijt. Ook al dacht ik dat het al beter met me ging.

Zo, sorry dat het weer zo lang is geworden, maar als ik typ ben ik blijkbaar niet te stoppen