Hey allemaal!

Het is voor mij een hele tijd geleden dat ik hier nog geschreven heb.. en het zou misschien ook wel eens de laatste keer kunnen zijn. Intussen ben ik hier wel nog vaak gekomen, om jullie verhalen allemaal te lezen, en meer en meer merk ik dat het beter met me gaat. Jullie verhalen helpen me daarbij, ze zijn herkenbaar, maar ik merk dat die fases nu al een tijdje achter mij liggen.
En daarom schrijf ik hier nu, om jullie allemaal een beetje hoop te geven! Het gaat echt beter worden, jullie worden allemaal echt weel gelukkig!

Mijn relatie stopte na 5 jaar, mijn alles... ineens weg. Het is zwaar geweest, als ik terug denk aan sommige momenten, rolt er nog wel is een traan over mijn wangen, maar al bij al kan ik terugdenken aan hem als een soort van rijkdom. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik ben hem bijna dankbaar dat hij me dit heeft laten meemaken. Hoewel ik altijd dacht dat ik al heel ver stond in alles, voel ik me nu zoveel wijzer dan 8 maanden terug.

Wat heel raar is aan mijn verhaal, maar wat me ook geholpen heeft om me bij alles beter neer te leggen, is het feit dat hij 2x 'teruggekomen' is, juist op de moment dat ik iemand anders had leren kennen. Het vreemdste hiervan is dat ik hem hiervan niets verteld had, het lijkt wel of hij het voelde. Dit waren voor mij zeer verwarrende momenten, maar maakte alles ook steeds heel duidelijk. Dat ik nog niet klaar was voor iemand anders, dat die personen nooit boven hem zouden kunnen staan, en dat ik met minder niet tevreden mag zijn!
De laatste keer was hij minder duidelijk, maar hij hoopt dat we elkaar weer wat vaker kunnen zien. Hij heeft in de tussentijd ook iemand leren kennen, maar zoals hij 't zei: 'toen ik daarna naar foto's van ons ging kijken, dacht ik echt bij mezelf, van... waar ben ik toch mee bezig?'
Ik heb het gevoel dat ik ook wel klaar ben om hem terug een beetje in mijn leven te laten, al ben ik natuurlijk bang dat ik weer achteruit ga, maar dat is dan maar een risico dat ik moet nemen. Ik weet niet of 't als vriend is of misschien toch nog als meer, maar ik hou nog van hem. En alleen al doorvoor wil ik dat de mensen waar ik van hou, toch een soort plek in mijn leven krijgen.

We zien wel wat de toekomst brengt, want ik zie er ook niet echt meer tegenop om nog een tijdje alleen te zijn. Ik begin er net wat van te genieten, en weet niet of ik dat al wel wil opgeven!
Hiermee wil ik vooral de jongere ldvd'ers een hart onder de riem steken. Het is heel mooi om samen op te groeien en elkaar door en door te kennen, maar jezelf leren kennen doe je echt 't beste alleen. Het lijkt misschien nu niet zo, maar er zullen deuren voor jullie opengaan, waardoor op een bepaald moment die boosheid, teleurstelling en verdriet plaats zullen maken voor dankbaarheid en vergeving.

Heel veel liefs, en sterkte met alles!
Dikke kus,
Sophie