Een tijdje geleden heb ik mijn verhaal hier gedumpt. Ik was helemaal down tin die tijd..Echter verbazing wekkend, zelfs schrikbarend genoeg ging het steeds beter met mij. of ja beter.. misschien hou ik me zelf wel voor de gek dat het goed gaat.. maar goed..
Wat is er tussentijds nog allemaal gebeurd.
vanalles.
Het is en blijft moeilijk om haar te zien.
Zij en ik hebben vanalles gedaan om het draagbaar te houden.
Omdat wij elkaar wekelijks verplicht zijn te zien is het erg moeilijk.
Ik ben op dit moment zo ver dat ik "gewoon" verder wil. Ik probeer haar te zine als een normaal persoon en probeer ook zo met haar om te gaan. Echter zij kan dat blijkbaar niet aan. Zij heeft mij al die tijd proberen te ontwijken omdat zij zich niet op haar gemak voelt als ik gewoon doen.
Hierdoor negeert zij mij en wordt ik weer beetje pissig omdat zij blijkbaar niet "normaal"kan doen.
Hier hebben we veel over gepraat en daar werd zij alleen maar angstiger door voor mij.
Het werd een neerwaartse spiraal.
-Ik doe "normaal"
-Zij negeert mij.
-Ik vraag me af waarom zij zo "klote"doet en vraag dit aan haar.
-Zij wil geen antwoord geven.
-Ik wil antwoord.
-Beide worden boos.
-Zij wordt steeds banger voor "normaal"contact
- etc etc.

Nu is het laatst echt de druppel voor mij geweest. ik bood iets normaals aan en zij begon allemaal smoesjes er om heen te verzinnen zodat ze geen contact met mij hoefde te hebben. Goed weer ruzie gemaakt. EN toen eindelijk eens echt eerlijk geweest.
Zij is nog niet klaar voor normaal contact (wist ik ook al eerder) en om haar te verwerken wil ik juist wel normaal contact. We willen wel allebei gewoon normaal contact maar door die neerwaartse spiraal van "ergernissen" zag de toekomst er behoorlijk zwart uit voor ons. Nu is het geen probleem als je elkaar nooit meer hoeft te zien, maar wij zitten in een zelfde vrienden groep op de zelfde sportvereniging en daarbij ook nog eens het zelfde team. DUS we "moeten" wel.
MAAR wie zet die eerste stap om die spiraal te doorbreken?
Na een flinke ruzie hebben we elkaar eens even betreffende dit punt eens echt goed aangehoord.
We hebben samen besloten om ALLEbei eens een keer toe te geven. IK zal niet meer zeiken over het negeren van haar en zij probeert mij wat meer te zien als normaal persoon en ook gewoon mij goededag te zeggen en gewoon dingen over haar afgelopen week te vertellen zoals je met vrienden doet.
Nou dit is dan afgelopen week gebeurd. en ik moet zeggen... eindelijk eens niet zo'n rot gevoel van een "ruzie"weekend gehad. Ik zag echt aan haar dat ze het heel moeilijk vond..maar ze PROBEERDE..! PRIMA..natuurlijk ging het niet meteen zoals "normaal" zou moeten maar ik zag haar proberen gewoon gezellig met mij te communiceren. Erg lief van haar dat ze dat doet vind ik.. het zegt mij gewoon veel dat ze dat probeert... ik beteken dus wel nog veel voor haar anders zou ze dit nooit willen doen..(BTW verwacht niet dat ik nu valse hoop heb gekregen of zo want ik weet 99% zeker dat het gewoon nooit meer goed zal kunnen komen)
Echter nu na het weekend ben ik weer in een dipje beland. Ik heb bijna 4 weken wel aan haar gedacht... maar op een positieve manier gewoon gedacht aan de leuke tijd die we hebben GEHAD.
maar nu afgelopen 2 dagen zit ik weer met me zelf te mindfuck ARGGGGG KAP DAAR NU EENS MEE!!
ik zit weer te denken aan hoe goed wij het kunnen hebben, en hoe leuk zij is en hoe goed wij bij elkaar pasten. wat voor leuke dingen wij konden doen etc etc ARGG Door dit te doen schop ik me zelf weer terug die put in...
HET IS EEN SUPER LEUKE MEID MAAR HET IS VOORBIJ!! ZO dat moest er even uit..
dit is ook de reden dat ik weer ben gaan typen... even weer orde op zaken stellen in mijn hoofd.
JA ik mis haar
Ja ik mis ons knuffelen, stoeien en het lachen
Ja ik mis het slapen samen met haar
Nee ik wil haar niet terug PUNT