Wat een klote dag vandaag! Vanmorgen heb ik mezelf naar het werk “gesleept”. Ik kon me niet goed concentreren op het werk en ik was steeds afgeleid. Ik kon wel janken. Mijn leidinggevende en een paar collega’s waar ik mee goed kan opschieten heb ik gister in vertrouwen genomen. Ik heb tegen hen gezegd dat mijn relatie uit is en hoe het uit is gegaan.
Vandaag vroegen andere collega’s aan mij hoe het gaat of alles goed gaat. Zij hebben gezien dat het niet goed gaat met mij. Ik wil ze niet vertellen hoe ik me voel en ik wil ze niet uitleggen waarom. Ik heb daar geen behoefte aan.
Ben ik raar??
Vanmiddag heb ik een afspraak gehad met een sociaal verpleegkundige hulpverlener. Twee weken geleden ben ik door mijn huisarts doorverwezen om met een professionele hulpverlener te gaan praten. Toen ging het al niet goed tussen mij en mijn ex. Mijn ex heb ik niet verteld dat ik een afspraak heb gemaakt, want het ging niet om hem, maar om mij. Hij wilde immers toch geen professionele hulp inschakelen.
Het gesprek met de sociaal verpleegkundige hulpverlener is erg confronterend geweest. Uit het gesprek is naar voren gekomen dat ik niet goed voor mezelf heb gezorgd, dat ik mijn verdriet moet verwerken en dat ik aan mezelf moet werken. Een grote stapje is nu gemaakt, nu de rest nog.