Vandaag is dag 17 ingegaan van de No Contact rule..
Ik heb deze regel al enkele keren proberen toe te passen, maar nooit kon ik het langer volhouden dan 14 dagen. Zondag had ik het toch eventjes moeilijk, was toen zijn verjaardag, maar heb me er doorgebeten. Heb niets naar hem gestuurd naar sms, ook niet langst Facebook zodat hij het na kamp eventueel kon lezen.. Helemaal niets.. Ben wel stiekem op zijn FB gaan kijken en heb veel felicitaties gezien, ook van haar, diegene die hij uitgenodigd had en die voor mij de druppel was om het met hem uit te maken... Het prikte eventjes toen ik dat zag, voor een uurtje of 2, tot ik me realiseerde dat het misschien niets betekent.. Ik wens zoveel mensen op FB een gelukkige verjaardag, ook al ken ik ze amper of heb ik ze al jaren niet meer gezien/gesproken, maar toch, ja, ergens voel je nog die pijn diep in je hart...
Ik kan en wil het hem vergeven, maar vergeven; vergeten en vertrouwen zijn bij mij 3 afzonderlijke componenten.. Eén van mijn levenleuzen is een citaat van één van mijn favo personages in één van mn favo boeken, nl. Pride and Prejudice, citaat van Mr. Darcy:

I find it hard to forgive
the follies and vices of others,
or their offences against me.
My good opinion, once lost,
is lost forever..

Hoe het tussen mij en m'n ex momenteel zit:
1. Ik kan het hem vergeven: ja
2. Ik kan hem nog vertrouwen: dat kan ik hem niet geven als hij er geen moeite meer voor wil doen, het feit dat ik hem nog een kans wil geven, betekent in mijn leven heel veel want spijtig genoeg schrap ik teveel mensen uit mijn leven die me pijn hebben gedaan, dus vertrouwen wordt een OOIT, MISSCHIEN..
3. kan ik het hele voorval vergeten: nooit, daarvoor is de wonde te diep geslagen, het is een litteken dat ik altijd zal moeten dragen.. Het voelt echt aan alsof hij overspel gepleegd heeft, en dat hij er geen spijt van heeft, maar eigenlijk boos is omdat ik hem "enkel voor dat" aan de kant heb gezet..

Ik vind het eigenlijk wel positief dat ik het al zolang heb volgehouden met de No Contact regel.. Het lijkt misschien niet zolang voor de rest van jullie, maar vroeger sms'te ik hem al wenend na 14 dagen, voelde ik me echt supermiserabel want ik wist dat ik toch geen antwoord kon verwachten, en nu eigenlijk niet meer.. Misschien komt het ook omdat hij de laatste keer eigenlijk voor de eerste keer in 2 maand geantwoord heeft en dat het meteen een gesprek van 2 uur is geworden.. Misschien is het daarom dat ik het deze keer langer volhou.. Vertrek binnen een goeie twee weken op vakantie naar het buitenland, ik hoop dat dat me genoeg afleiding geeft om niet de nood te hebben om hem te sms'en.. Hij zit dan volop in zijn herexamens, hij kan zijn tijd daar beter insteken..

Vele groetjes!!