Daat gaat ie dan...

afbeelding van Karlijn

Ik heb sinds twee maanden geen contact meer met wie ik dacht dat de liefde van mijn leven was. De eerste keer dat ik hem zag dacht ik, jij bent de vader van mijn kinderen. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van hem. Maar toen we drie maanden met elkaar omgingen vroeg ik op een gegeven moment toen we in bed lagen, hebben we nou verkering? Toen zei hij, dat vind ik moeilijk, ik weet het niet. Ik bevroor gewoon. Hij kwam net uit een andere relatie en vond het moeilijk zich weer opnieuw te binden. Daar hebben we toen uitgebreid over gesproken en hebben toen tegen elkaar gezegd dat we een verbondje hadden met de intentie een relatie te krijgen, zodat hij zijn tijd kon nemen. In de tijd die volgde had hij regelmatig periodes dat hij zich terugtrok, telefoontjes niet beantwoordde etc en bleef hij staan op het standpunt dat we geen relatie hadden, wat feitelijk ook klopte natuurlijk. Na meer dan een jaar was ik het zat en heb ik in een gesprek met hem gezegd dat ik het niet leuk meer vond als het zo eenrichtingsverkeer bleef. Daar gaf hij me gelijk in. Ik heb hem toen gezegd dat als hij iets met ons wilde en het niet wilde verliezen ik dacht dat hij er dan meer energie in zou moeten gaan steken. Hij wilde graag nadenken over wat hij met ons wilde. Dus zou hij dat doen en zouden we daarna weer bellen. Dat was eind mei. Sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. Het is dus duidelijk dat hij er niet meer energie in wil steken. Dus ik ben aan het verwerken dat ik hem kwijt ben. De vraag waar ik mee worstel is of ik contact met hem ga zoeken om het voor mezelf af te sluiten of niet. Aan de ene kant logisch en waarschijnlijk heel gezond. Aan de andere kant ben ik bang het contact weer met hem op te zoeken omdat ik hem dan weer moeilijker los kan laten. Want diep van binnen heb ik nog steeds hoop en wil ik hem nog steeds terug. Hoe kan ik zo dom zijn?! En dat gevoel wil ik natuurlijk niet aanwakkeren. Maar ik ben ook bang dat ik het anders nooit los kan laten als ik het niet afsluit.
Daarbij heb ik natuurlijk heel veel opgekropte boosheid en verdriet. Dat hij gewoon nooit meer heeft gebeld vind ik enorm kwetsend. Dus begin ik maar met hier mijn gevoelens te uiten en hoop ik dat dat me goed doet. En ik knuffel gewoon heeeeeeeel veel met mijn honden ha ha, dat helpt! Anyway, het doet me goed jullie verhalen te lezen en hier mijn eigen gevoelens van me af te kunnen schrijven!

Groetjes, Karlijn.

afbeelding van onzeker meissie

Hallo Karlijn

Ik heb je verhaal gelezen,en ik denk toch dat jij de stoute schoenen aan moet trekken,en je ex? bellen!
Want jij zit nog met zoveel vragen dat het goed zou zijn om daar een gesprek over te hebben!
Een relatie aangaan doe je met zn tweeen en een relatie beeindigen ook!
Mijn ervaring is dat als 1 van de 2 net uit een relatie komt of nog wat af te handelen heeft of nog wat moet verwerken,het hart niet open kan staan voor een nieuwe relatie!
Lees mijn blogs maar eens!
Ik heb mijn{ex} ook de ruimte en tijd gegeven,wat ik heel moeilijk vond omdat ik hem het liefste bij mij had!
Hij heeft toen ook 17 dagen niets van zich laten horen,waarin ik bijna dood ging van verdriet!
Daarna heb ik hem een smsje gestuurd ik wil graag met je praten!
Gelukkig reageerde hij hier op!Het gaat nu heel goed met ons,we zijn het weer heel langzaam aan het opbouwen!
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!Denk ook aan jezelf!
Je mag iemand niet het vuur aan de schenen leggen,maar ik vind wel dat je mag weten waar je aan toe bent of dat nu positief of negatief is!
Liefs van een onzeker meissie

afbeelding van Karlijn

hai

Oh, het doet me echt goed om een reactie te krijgen! Dank je wel! Ik zit erop het moment echt flink doorheen moet ik zeggen. Ik zit nu op mijn werk en het enige wat ik wil is thuis in mijn bed liggen. Ik denk inderdaad ook dat ik op de ?ɬ©?ɬ©n of andere manier afscheid van hem moet gaan nemen. Ik werd vanmorgen wakker met een droom over hem. Ik vind het erg moeilijk om het contact weer op te zoeken, ik weet gewoon dat ik het dan heel zwaar ga krijgen als ik hem weer zou zien. Wat fijn dat jij en je ex het weer rustig aan het proberen zijn! Ik zal je blog een keer lezen! Pffff, op dit moment denk ik echt, hoe kom ik deze dag door zonder steeds in huilen uit te barsten. Maar je reactie doet me echt goed!
Liefs terug!

afbeelding van onzeker meissie

Hoi Karlijn

Ik begrijp het helemaal dat je er doorheen zit!Ik heb mij zelfs een paar dagen ziek moeten melden omdat ik het niet trok!
Als iemand mij dat 1 jaar geleden verteld zou hebben dan zou ik daar smakelijk om hebben gelachen!
Ik heb eigenlijk nooit liefdesverdriet gehad,en waarschijnlijk ook nooit de liefde van mijn leven ontmoet totdat HIJ in mijn leven stapte!!!
Ik wil je nog wel even zeggen dat je alleen contact met hem moet opnemen als je dat kan,als je daar klaar voor bent!
Ik heb ook eens gewoon alles wat ik hem wilde vertellen op geschreven.
Dat gaf mij al veel rust,en toen dacht ik ook:Ik moet hem gewoon spreken!IK BEN ER OOK NOG!!!
Je weet nooit welke kant het opgaat,maar wie zegt dat jullie niet gewoon vrienden kunnen blijven en weer eens wat af te spreken??
Je weet nooit hoe lang iemand de tijd nodig heeft om ergens over na te denken!
Maar ik vind wel dat je hem een seintje kan geven dat jij er ook nog bent,en dat je wel aan hem denkt,dat de deur toch misschien nog open staat voor hem!
Het blijft moeilijk hoor,om de eerste stap te zetten,maar als je het echt wilt dan zal jij die stap moeten zetten denk ik!
Sterkte Karlijn!Liefs van een onzeker meissie

afbeelding van Karlijn

Joepie! Ik heb het gedaan!!

Oh , ik ben heel blij en heel verdrietig tegelijk. Ik ben gisteravond onaangekondigd naar mijn ex toe gegaan. Ik heb hem gezegd dat ik het nodig had om afscheid van hem te nemen om door te kunnen gaan met mijn leven. We hebben de hele avond gepraat en gehuild en echt een goed gesprek gehad. En nu is het klaar. Nu kan ik me met mezelf en mijn verdriet bezig gaan houden. Pfff, het is een opluchting. Het voelde als onafgemaakt en teveel ruimte voor hoop nog. Nu is het definitief. Dus ik zit met dikke ogen van het huilen op mijn werk en zal de komende tijd nog wel veel schrijven en huilen, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb! Ik ga de komende maanden proberen om hem los te laten en dan heb ik in december een reis naar Australi?ɬ´ geboekt voor een maand. Daar ga ik me gewoon op richten nu. Pffff, wat ben ik moe en verdrietig en blij tegelijk! Maar weer lekker aan de koffie en gewoon door de dag heen Knipoog

afbeelding van Sylvia W

Wat dapper van je Karlijn.

Wat dapper van je Karlijn. En nu is het klaar. Nu kan ik me met mezelf en mijn verdriet bezig gaan houden, schrijf je. Ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in, al dat verdriet moet verwerkt worden. Nogmaals, ik vind het enorm dapper van je wat je gedaan hebt, ik weet niet of ik dat zou kunnen opbrengen. Richt je maar weer op de toekomst. Ik ben blij voor je.

afbeelding van Karlijn

ha ha

Ik had niet in de gaten dat je mij geantwoord had en heb intussen op jou gereageerd.. Zullen we ons gewoon gezellig samen op de toekomst richten? Stapje voor stapje en traan voor traan totdat ze minder worden.

afbeelding van saartje38

ik heb weer een rot nacht

ik heb weer een rot nacht gehad, ik denk telkens dat hij met zijn andere vriendin in bed ligt en heel veel plezier heeft ,
ik word ook heel vaak wakker met z,on rotgevoel en als ik op sta dan kijk ik naar mijn huis en mijn kinderen en heb ik weer z,on rot gevoel. ik krijg mijn huis ook bijna niet schoon.

afbeelding van Karlijn

vermoeiend

Hai Saartje, het is ook super vermoeiend om steeds die dromen te hebben en op te staan alsof je er al een werkweek op hebt zitten. Ik ken het! Heb je vriendinnen die je even kunnen helpen om je huis schoon te maken? Ik heb een vriendin die mij daar soms mee helpt. Dan zetten we de muziek aan en gaan we een uurtje schoonmaken en dan koffie drinken. Alleen is het zo moeilijk om je tot dat soort dingen te zetten als je je rot voelt!