Vandaag is het weer zo ver. Uren voor de tijd denk ik er al aan. Uiteindelijk moet ik me er toch aan toe geven. Ik loop naar de kast en open h'm. En daar sta je in de hoek. Je kijkt me niet erg vrolijk aan. Ik snap wat je bedoeld en zeg dan ook 'sorry ik moet toch echt weer gebruik van je maken'. Het is goed en we gaan aan de slag. Ik zet je op m'n schouder en voel het meteen. Na drie lange vermoeide uren zet ik je weer terug. Bedankt clown. Je hebt me er door heen geholpen. Een avond met vrienden met een lach op m'n gezicht. Ik doe de kast op slot. Ik ga op de bank zitten en merk eigenlijk pas hoe moe ik ben.

Als ik op bed lig denk ik maar aan 1 ding. Ik hoop dat ik binnenkort m'n ex onder ogen kan komen met jou in de kast clown. Dat de clown in mezelf weer naar boven komt.