Gister hem weergezien.
Afgesproken op het strand.
Hij kwam aanlopen met een gezicht op onweer en ogen zo zwart als kolen.
Ik maakte wat grapjes om de sfeer wat op te lichten.
Nors beende hij en op hoge snelheid.
Mijn oude hond met z'n artrose poten en ik met m'n halve longen er hijgend achteraan.
Meestal verfrist het strand en is het er mooi, gister hing er een vies mistje er geen briesje dat moeite deed de zaak wat te verhelderen.
Na een half uur, kwam een stoel in zicht, vraag me altijd af of zo'n ding dan aangespoeld is of dat iemand hem helemaal daar naartoe heeft gesjouwd.
Ik ging even zitten, stond weer op en vroeg of hij even wilde zitten.
En dan ga ik op je schoot zitten, had ik in mijn hoofd, en maken we het weer goed.
Hij schopte tegen de stoel, doorzag mijn plan.
Op de terugweg vroeg ik hem of hij nog iets van me wilde weten, of er nog iets was wat ik voor hem kon doen.
Na een lange stilte en veel denken vroeg hij hoe het nu met m'n volgende operatie zou gaan.
Of die aanstaande dinsdag door zou gaan.
(Nee dus, even niet zo'n goed moment) Ik herhaalde mijn vraag nog eens, maar hij wist niets meer te bedenken. Weer een lange stilte. Toen: En jij, wil jij nog wat van mij weten?
''Ja, of je echt niet meer van me houdt.''
''Ik weet niet of ik nog van je houd....''
'Maar dan heb ik het dus al die tijd goed gehad., het klopte, dat ik de relatie voelde afbrokkelen, je was je aan het terugtrekken, houden van is toch niet zomaar over?"
"Je hebt het zelf kapot gemaakt, met je gezeur, het is een selffulfilling prophecy geweest"
"Nee, nee, ik heb dit juist nooit gewild, hier was ik bang voor, dit voelde ik gebeuren"
We liepen zwijgend verder, het duin waarachter de auto's stonden doemde op.
"Je hebt veel te hoge verwachtingen van een relatie", bromde hij.
"Helemaal niet. Maar bijvoorbeeld dat je mij na een chemo in een kaalgevroten huis achterliet, terwijl ik een wrak was, dat je niet even aanbod wat boodschapjes te doen, dat je vervolgens gewoon dagen niet belde, ik, ik, dat is gewoon basic. Zulke dingen moet je uit jezelf voor de partner doen"".
"Helemaal niet, zie je, je hebt idiote verwachtingen.
Bij de auto vroeg hij me: En, hoe gaan we nu verder?
Je weet wat ik wil, heb ik geantwoord.
Ik weet niet of ik van je hou, ik heb tijd nodig, kunnen we nog een keer afspreken, zei hij.
Nee, antwoordde ik. Nee. Of je kiest voor me en we gaan ervoor en pakken de boel op en maken het mooier dan het ooit geweest is, omdat we geleerd hebben van dit alles ... of niet. En dan kappen we nu.
OK, zei hij, dan kappen we.
Ik had voor dit geval zijn spullen al ingepakt en gaf ze hem.
"Je had het al helemaal gepland", mopperde hij.
Nee, ik hoopte op wat anders, maar ik ga er geen slepende zaak van maken, heb er de energie niet voor, de tijd ook niet.
Hij liep weg met zijn grote rode plastic zak vol spullen.
En ik hield nog steeds van hem.

http://www.gratefulness.org/candles/enter.cfm?l=eng
hier kan je een kaarsje aansteken, bijvoorbeeld op de goede afloop van iedereen op deze site.
Dat we er allemaal maar beter uit mogen komen xxxx