Ik wilde een stukje schrijven voor me zelf omdat ik momenteel niet echt lekker in me lijfje zit en toen bedacht ik me en wilde ik het wel hier neer zetten....

Zou het ! Zou dit de moeilijkste dag worden van het afgelopen jaar? Ik keek uit naar deze dag om alles echt achter mij te laten maar, de dagen voor 1 maart voelde ik me zelf steeds zwaarder worden!! Alles de eerste x zonder jou zou na een jaar voorbij zijn! Dat gevoel van gemis is terug.. het is zo moeilijk om te accepteren dat hij nooit meer terug komt. Hij waar ik zo veel van hield en nog steeds heb ik gevoelens voor hem.. die zitten zo diep en waren zo intens die raak je niet zo maar even kwijt. In mijn dromen die ik nog steeds hebt waar ik mijn armen naar hem uit strek daar waar hij me handen vast houd, ik voel die liefde in mijn dromen.

3 maanden verder en nog mis ik je.. mijn maatje, mijn liefde. Het doet mijn nog zo pijn.

Ik heb aardig me leven op de rails gekregen, maar zo nu en dan zit ik behoorlijk met mijn gevoel en gedachtes in de knoop en schrijf ik het 1 en ander even van me af, me maag voelt of er een steen in ligt, die misselijkheid van spanning rust daar al die tijd.. ik moet gewoon huilen maar die tranen lijken wel op.. ik mis ZIJN schouder ZIJN steun, HIJ die mij zo rustig kon laten voelen.. waarom moest dit zo lopen?

Vandaag ging ik voor het eerst naar een plek die heel bijzonder was voor me ex en mij, maar nu ging ik met een goeie vriend en het deed me bijzonder goed om daar te zijn, alleen nu nu ik eraan terug denk geeft dat dubbele gevoelens met zich mee.. waarom duren die gedachtes zo lang? Ik wil niet iemand zijn die in het verleden blijft hangen, ik heb doelen die ik behalen wilt ik maak nieuwe vrienden waar ik blij mee bent, als het nooit tussen met ex en mij uit was gegaan had ik deze 4 mensen nooit leren kennen!!!

Wat een mooi weer :/ lekker zo de zon in en wat boodschapjes doen, ik loop met mijn gedachtes op een andere planeet ofzo :s Het gaat allemaal wel redelijk hoor, alleen dat gevoel in me maag.. dat ben ik nu onderhand wel een beetje zat !!!!! Vandaag komen de de 2 oudste thuis van hun vader en de kleine ligt nu lekker te slapen in haar bedje. Morgen ga ik met de kinders zwemmen en over morgen met Asar BBQen gezellig hoor !!!

Ik heb hem ongeveer 2 weken genegeert :> en ik bel hem ook niet op (ook al zou ik dat graag willen doen)..Hij belde mij van de week toen ik op me werk was, hij deed zo aardig en ik heb alleen maar ja,nee en gedag gezegt.. het grote verdriet is aardig over maar me gedachtes en me maag zijn aardig vanstreek.. stapje voor stapje bouw ik iets op.

Zo al weer een poos dat mijn relatie voorbij is.. en ja soms is het nog net zo zwaar als in het begin (zoals nu) ook grotendeels me eigen schult omdat ik veel contact met hem opnam en ook nog met hem naar bed ging waardoor ik me zelf alleen maar kapot maakte (hoe fijn het ook was) maar als ik samen sex had met hem, dan lag ik te huilen..is toch erg bizar.

Ik heb daar dus nu een punt achter gezet.. voor mij is het echt een afgesloten hoofdstuk !!!! Als hij zijn dochter komt halen dan zorg ik dat ik niet thuis bent (dat me moeder even hier is) zodat ik me zelf de tijd kan geven om het allemaal een plekje te geven... Want ik merk dat het zo niet goed gaat met me zelf..Woensdag ga ik even met de dokter praten wat verstandig is om te doen.. Medicijnen neem ik niet ofzo.. praten doet wonderen

Het ging eindelijk zooo goed met mij, maar na vandaag stort alles weer in 1, is dat normaal? Zat in de tram en kreeg een paniekerig gevoel en nu zit ik weer te janken en mis ik hem weer zo erg.. voel me zo alleen, wat een kut gevoel. ik moet het allemaal alleen doen zonder hem ik wil graag zijn armen om me heen voelen en dat hij zegt dat alles goed komt, ik denk dat ik het gewoon erg eng vind om het allemaal alleen te doen.. ik weet wel dat ik het kan maar in weet ook dondersgoed dat ik het allemaal zwaar vind met de kinderen en werken.. al dat geregel zodat de kinderen bij hun vaders zijn,

Het gaat elke x steeds beter met me, ik voel me wat rustiger en kan er allemaal beter mee omgaan. Het is nu bijna een maand uit. Ik bekijk het allemaal positief en zie het misschien als een nieuwe uitdaging, natuurlijk denk ik wel eens na over dat ik nooit meer in zijn armen wakker zal worden, maar dat is geweest, verleden tijd, het was een mooie tijd. Het ging gewoon niet meer voor hem en daar kan ik nu wel een beetje begrip voor tonen. Hij heeft vandaag voor het eerst zijn dochter opgehaalt en dat was dan best wel even moeilijk maar goed heb ook me eigen leven nog en dat is heel belangrijk.Het is toch niet anders en het zal ook nooit meer zo worden als het was, misschien kan het alleen maar beter worden.!?.!?

We zouden het nog 1 keer doen.. ik keek er zo naar uit en wat ben ik toch DOM DOM DOM om daar naar uit te kijken, ik doe me zelf er zoooo veel pijn mee.. (Ik zou er een moord voor doen om maar heel even jou armen om me heen te voelen...)want je wilde de andere dag niet meer (BANG klap op me bek !!!!) Je doet gemeen tegen me, zegt dat ik niet goed bij me hoofd bent, je zegt dat ik in terapie moet.. zulkde dingen zij je nooit tegen mij, je was altijd aardig en waarom doe je nu zo? Ik pijnig me zelf hier zo mee, ik moet ophouden met jou !! KLOOTZAK Waarom? Waarom gaf je mij nog een klein meisje? Waarom ging jij zooo voor mij?