Het gaat elke x steeds beter met me, ik voel me wat rustiger en kan er allemaal beter mee omgaan. Het is nu bijna een maand uit. Ik bekijk het allemaal positief en zie het misschien als een nieuwe uitdaging, natuurlijk denk ik wel eens na over dat ik nooit meer in zijn armen wakker zal worden, maar dat is geweest, verleden tijd, het was een mooie tijd. Het ging gewoon niet meer voor hem en daar kan ik nu wel een beetje begrip voor tonen. Hij heeft vandaag voor het eerst zijn dochter opgehaalt en dat was dan best wel even moeilijk maar goed heb ook me eigen leven nog en dat is heel belangrijk.Het is toch niet anders en het zal ook nooit meer zo worden als het was, misschien kan het alleen maar beter worden.!?.!? Tijd zal het leren, zijn genoeg mooie mannen