Ik ben al een hele tijd niet meer op deze site geweest. Denk ook dat dit de laatste keer zal zijn. Ik wou het allemaal even op eigen kracht doen.
Mijn liefdesverdriet begon iets meer dan een jaar geleden. Ik zit nu in 'een jaar geleden, deed ik of voelde ik en ben er bijna klaar mee' fase. Hier ook een korte stand van zaken...

Ik was maandag nog heel standvastig, maar ik heb hem toch nog een brief geschreven. Ik vond de hele situatie gewoon nergens op slaan. We nemen afscheid huilend en zeggen tegen elkaar dat we van elkaar houden, maar het enige wat tussen ons in staat is zijn angst voor vastigheid. Het heeft niets met mij te maken en hij laat me weten mij de belangrijkste persoon in zijn leven te vinden..Waar ben je dan mee bezig?

Ben vandaag naar mijn ex gegaan en heb een besluit genomen. Ik moet hem voor een tweede keer loslaten. Ik kan hem niet onder platonische voorwaarden zien. Het deed me teveel pijn om hem te zien en ondertussen te weten dat we niets hadden. Als ik hem zag werd ik geconfronteerd met het feit dat ik van hem hou en hem zo leuk vind. Ik moet hem weer loslaten omdat het op deze manier voor mij niet werkt. We moesten allebei huilen. Hij zei dat ik gelijk had toen ik mijn gedachten uitte dat hij mij ook wilt maar het niet kan.

Wil mijn verhaal graag delen. Ik had na mijn 'geen contact'periode van vijf maanden mijn ex weer heel voorzichtig toegelaten in mijn leven (zie eerder blogs). Ik ging er heel voorzichtig mee om en het was fijn, hoewel ik ook wel kritisch naar mijn ex en onze relatie keek. Terwijl ik weer met hem omging wist ik eigenlijk ook niet zeker of ik wel weer een relatie met hem zou willen. Dit besprak ik openlijk met mijn ex, hij gaf zich ook steeds meer bloot en deed ook meer aan zelfreflectie. We waren het met elkaar eens dat we vooral niet een te hoge druk op ons moesten leggen.

Er is weer veel gebeurt sinds mijn laatste blog. Voor de kerst had ik het gevoel dat ik de ergste fase van liefdesverdriet achter mij had gelaten. Geen somber gevoel meer bij het opstaan en geen huilbuien meer bij een liedje wat van ons was, maar meer een licht melangolisch gevoel. Ik stond ook weer open voor andere mannen, niet zozeer direct een relatie, maar wel afspraakjes ed. Dit was voor mij ook wel een teken dat het beter ging en gaat. Mijn omgeving vond me ook een stuk rustiger overkomen..In die tijd leerde ik een aardig iemand kennen.

Het is nu meer dan drie maanden uit en ik ben de feestdagen goed doorgekomen. Ben op een feestje iemand tegen het lijf gelopen en ben daar nu mee aan het daten. Tijdens de overige dagen van mijn vakantie meer aandacht van wat leuke mannen gehad en het draagt bij aan mijn zelfvertrouwen. Het feit dat ik daar weer voor open kan staan, doet me ook goed.

hoi allemaal,