He allemaal, na de reactie's op mijn eerste verhaal en het verhaal van Boreas "Contact of geen contact" Ben ik ook gaan nadenken. Ik moest meer aan mezelf denken in mijn situatie, en met liefde loslaten zolas boreas zei. Ook zei hij dat je eerder kans had dat een relatie weer goed kwam als je gewooon door ging met je leven. Dat laatste boeit me gek genoeg niet zo meer.

Gister hadden we weinig contact (we volgen dezelfde opleiding) en dat deed me wel pijn aan de ene kant maar liet dat absoluut niet merken. Ik wilde daar niet over inzitten, ik kon immers voor dat ik haar leerde kennen toch ook gelukkig me dagen door komen. Vandaag, kwam er wel weer contact, vind ik niet erg, ik wil heel graag proberen vrienden te blijven. Zoals ik iedere vriend(in) een knuffel geef als ik hem/haar zie of weer weg ga deed ik dat ook bij haar, en kreeg er geen gevoel van hoop bij het was immers een vriendschapelijk groet. In de loop van de dag probeerde ze me weer te knuffelen, maar ik reageerde daar niet op. Ik zei als we straks weer weg gaan krijg je er weer 1, net zoals ik bij al me vrienden doe. Later probeerde ze me hand weer vast te pakken, en ik herinnerde haar eraan dat ik dat niet wilde (Ik heb het haar namelijk verteld hoe ik er over denk). Later ging ze zelfs op me schoot zitten! Ik dacht echt bij mezelf, waar ben je nou mee bezig? Het is toch over? Jij hebt het beeindigt! Ik zei dat dus ook tegen haar, ik ga niet zo close om met vrienden. En dat vond ze denk ik wel raar om te horen. Tuurlijk, het liefst had ik met alles mee gedaan en had ze uren op me schoot blijven zitten, maar ik krijg daar valse hoop door, en ik denk doordat ik zo sterk hier in ben geworden door jullie woorden dat ik heer een stuk sneller overheen ga komen en dat de kans op een vriendschap hierdoor ook groter is.

19 augustus kreeg ik een klap, een hele harde klap. Mijn vriendin en ik gingen naar een festival waar we stonden met mijn vrienden, en haar vrienden waren er ook op een andere camping. Zij had die vrienden al een tijd niet gezien, dus ze ging ze meteen opzoeken, logisch vind ik. Volgende dag ging ze ook al heel vroeg weg, en kwam laat terug. Dat maakt mij ook niet zoveel uit, maar had gehoopt dat ik dingen samen met haar kon doen op het festival. Daar kregen we dus een hele discussie over, hele nacht door, het eindigde in een ruzie en ze ging weer weg, we hadden niet geslapen. De hele dag met een kut gevoel gelopen, maar ik dacht ik laat er wel met rust nu. Ze belde later op en ik vroeg of we het uit konden praten. We spraken af bij de tent en toen kwam het in het loop van het gesprek eruit: je kan vast gelukkiger worden zonder mij! Dat doet wel ff pijn als je vriendin dat zegt. Ik zei dat ik super gelukkig met haar ben en dat ze het daarvoor niet hoeft te beeindigen, maar er was dus meer. Een andere jongen had haar probeen te versieren op een feest die ze een week daarvoor, en ze wilde kijken of ze daar meer gevoelens voor zou krijgen..... ik zei nog verliefdheid is iets anders dan houden van, en dat we dat samen wel zouden kunnen oplossen. Maar er kwam nog meer: ik weet even niet meer wie ik ben, wat ik wil en moet dat eerst op een rijtje krijgen. Ze zei doordat die jongen haar probeerde te versieren ze was gaan nadenken over dingen en dit leek haar de beste oplossing. Ze zei niet dat ze een nieuwe relatie zou nemen met die jongen maar zichzelf eerst op orde wilde krijgen.