Nou, ik ben er weer en weer met liefdesverdriet. In mijn vorige blogs, die nu alweer 4 1/2 jaar geleden zijn, heb ik geschreven hoe ik was gebruikt en hoe het uitging etc. Om een lang verhaal kort te maken, het was uiteindelijk toch weer goed gekomen. Oké, er waren wel wat dingetjes maar wie heeft die niet in een relatie? Ik heb al die jaren over het algemeen een hele goede tijd met mijn vriendin gehad en ik kan wel zeggen dat het de liefde van mijn leven was. We hebben veel gereisd, samen leuke dingen beleefd en genoten.

Goedenavond allemaal,

Ik ben weer terug!

Ik kwam haar zojuist tegen. Zij op de fiets, ik in de auto. Zij stak de weg over, ik moest op haar wachten. Ik stak gewoon beleefd mijn hand op, waarom niet? De vriendschap is over en dat kwam door haar, zij bedroog me voor de zoveelste keer en daarom heb ik er een punt achter gezet, ik kon niet anders meer. Maar we hebben ook heel veel leuke dingen gedaan samen en dat is wat telt. We zijn volwassen en zo hoor je hier ook mee om te gaan.

Een lang stuk maar ik denk dat sommigen hier wel iets aan kunnen hebben. Neem er gewoon even de tijd voor en lees het op je gemak even door. Een reactie geven mag altijd natuurlijk.

Waarom doet het toch zo’n vreselijke pijn om iemand kwijt te raken? Iemand verliezen omdat hij of zij opstapt, is misschien wel erger dan iemand verliezen door een sterfgeval. Dan is immers die persoon er niet meer en in geval van een scheiding wel maar tevens net zo onbereikbaar.

Ze heeft me in januari gedumpt omdat ze iemand anders was tegengekomen in het buitenland waar ze een half jaar voor haar werk verbleef en werkelijk, dat is op de meest smerige manier gebeurd die je je kan voorstellen.