Ik ben er nog niet. Er is nog steeds die tegenstrijd die woedt vanaf het prille begin het is zo moeilijk uit leggen...ik kan niet zomaar zeggen dat het allemaal een illusie is..blijkbaar waarschijnlijk is het een soort oeraantrekkings kracht instinct achtige liefde die ik voor hem voel. niet gebaseerd op overeenkomsten tussen ons of wat we samen deelden.. wat we samen deelden was ons samen...wat een relatie met hem betekende was gewoonweg samen zijn.

Terwijl hij me vaak niet begreep,
Nooit als het ging om enige onzekerheid over zijn gedrag naar mij me niet serieus nam.
Gesloten was.
Niet dezelfde interesses deelde.

Oke het is nu 5 weken uit. Voel me nog steeds niet de oude. Maar ben wel trots op mezelf dat ik heb volgehouden ondanks het verlangen. Dat weer oplaaide toen ik een sms van hem kreeg dat ie me miste. Maar dat verlangen slaat ook nergens op. Een flut sms Ik mis je hoop dat alles goed met je gaat hoop dat je je nummer niet hebt gewist. Wat een slap gelul. Kijk me fuckin' recht in mijn gezicht aan en zeg dat je van me houdt dat je me in de steek hebt gelaten en dat ik dat niet heb verdient, dat je niet wist wat je bezielde en dat je het nooit meer zal doen...Op zn minst zo een reactie zou me doen overwegen jou weer toe te laten in mijn leven.lamlul.

Ongeveer 1 jaargeleden ontmoette ik een jongen...we bleken 5 jaar bij elkaar om de hoek te wonen maar hadden elkaar nog nooit gezien. ik vond hem wel interessant terwijl ik tegelijker tijd dacht; dit is een slecht type:Run!.Eerste 'date'sloeg de bliksem in. vanaf dat moment is hij nooit meer uit mijn gedachten geweest.

Op het moment snap ik er niks meer van. Een jaar lang heeft mijn leven om de twee maanden op zn kop gestaan in de ergste verliefdheid die ik ooit heb gehad op de meest onngeschikte jongen. Ik bedoel MAN die gast had niks waarvan ik dacht dat ik op viel bij jongens...zelfverzekerde, lieve, goeie, grappige, slimme, intelligente heren die ergens voor staan.