En daar zit ik dan op mijn werk, als een zombie.....Kan het nog steeds niet bevatten, na 18 jaar gaan we scheiden. Wederom een andere man die tussen ons in is komen staan. Vrijdagavond hebben we samen dit besluit genomen, met steken in mijn hart...

Het kan niet anders, er is teveel gebeurd. Hoe vertel je je kinderen, dat pappa weg gaat??? Ik kan je gewoon niet meer vertrouwen, het is teveel beschadigd.

Hoe ik me voel, leeg, intens verdrietig maar bovenal alsof ik door een vrachtwagen overreden ben...

Al maanden een onderbuikgevoel hebben, rare details opmerken. Ik zie na 18 jaar wel aan het gezicht van mijn vrouw wanneer ze glashard staat te liegen. Volg je gevoel, vraag door anders kun je niet verder.

Moet ik zelf hier een punt achter zetten. Wil ik dit nog een keer. Kan ik dit nog een keer......

Maar ook wil ik een nieuw leven starten, kan ik zonder haar, hoeveel tijd en ruimte moet ik haar geven, is ze wel eerlijk over die ander, verteld ze me wel alles, zijn ze al niet closer dan ik denk.