Ik weet niet of ik het volhoud. Twee maal per week naar de hondenschool daar waar mijn ex ook is met haar nieuwe vriend en de kleine van drie. We durven elkaar niet aankijken. Het blijft moeilijk en voelt verdomme vreemd aan. Ben wel fier om mijzelf dat ik de moed heb om te gaan, maar toch?¢‚Ǩ¬¶

Bij het naar huis rijden kreeg ik de tranen in mijn ogen, waarom! Ben mij er nu wel van bewust dat onze relatie naar het einde toe niet top was. Misschien doet het nog zo zeer omdat zij na nog geen vier maanden reeds iemand ander heeft en ik terug kan naar mijn leeg huis. Kweet het niet meer?¢‚Ǩ¬¶

Verdorie, ik heb de laatste twee dagen een serieuze dip. Hier baal ik van maar was te verwachten. Het ging thans goed met me. Langzaam maar zeker een nieuwe vriendenkring opgebouwd, terug de draad opgenomen bij de hondenschool (mijn ex daar gezien), afspraak met een vriendin voor een concert volgende week. Verschillende contacten via MSN enz?¢‚Ǩ¬¶

Maar de laatste twee dagen gaat het moeilijk. Misschien door het fijt dat ik twee dagen verlog heb en thuis zit. Probeer mij bezig te houden met wat huishoudelijke taken, maat toch!

Het gevoel ?¢‚ǨÀúwaarom is het stuk gelopen' komt weer boven. Heb afgelopen nacht van mijn ex gedroomd en daar schrok ik van. Ben het moe om nu nog aan haar te denken. Zij heeft nu haar eigen leven met haar nieuwe vriend en ik zie wel in dat het voor ééns en altijd afgelopen is tussen ons. Meer nog, zou haar ook niet meer terug willen. Als ik eerlijk terug kijk naar onze relatie was ze niet zo goed. Heb veel tijd en energie in die relatie gestoken maar kreeg er bitter weinig voor terug.

Eerst de breuk met het verwerken, accepteren, begrijpen. Dan het nieuws dat ze reeds een nieuwe relatie heeft en opnieuw het accepteren, verwerken en begrijpen. Daarna moet je verder, althans dat word van je verwacht. Maar daar heb ik grote moeite mee. Hoe moet ik verder?

Mijn grote hobby is honden en hondenschool en ik ga (na vier maanden) de draad terug opnemen. Weliswaar met een bang hart want ook mijn ex is lid van die HS. Vrienden of vriendinnen waarmee ik uit kan gaan heb ik niet in die getale dat ik elk weekend op iemand kan rekenen.

Ik ben sinds de scheiding weinig uit geweest, bewust of gewoon omdat het niet anders ging. Had er geen behoefte aan. Ik was verdrietig, had LDVD.

Twee dagen geleden nog een helse pijn en een mes in mijn rug toen ik van mijn ex vernam dat ze na iets meer dan drie maanden een nieuwe relatie had. Vandaag eerder toevallig iemand leren kennen via MSN en al een eerste afspraakje op kerst avond.

Zij was vragende partij voor een etentje. Het kan vlug gaan. Maar ben bang! Ik wil wel maar stel mij toch de vraag of ik hiermee wel goed bezig ben. Doe ik het om te laten zien ?¢‚ǨÀúwat zij kan, kan ik ook'. Kweet het niet. Ik weet niet wat ik van moet denken.

Onze relatie is nu (na drie jaar samen zij) drie maanden en een half voorbij en het heeft pijn gedaan. Heb mij te lang vastgeklampt aan het idee dat het misschien nog goed zou komen. Heb gebedeld en gesmeekt?¢‚Ǩ¬¶ Achteraf gezien ?¢‚ǨÀústom'! Maar je denkt dan met je hart en niet je verstand.

Gisteren heb ik haar een mail verzonden met de mededeling om haar adres te wijzigen. Het word hoog tijd om er voor altijd een punt achter te zetten. Het moet nu maar! Onmiddellijk kreeg ik een mail terug dat het in orde komt met nog enkele verwijten hoe slecht ik wel niet was.

Ze vermelde ook dat ze iemand heeft leren kennen, een nieuwe relatie. Een maand geleden hier komen vertellen dat ze nog voor lange tijd niet toe is aan een nieuwe relatie maar ?¢‚ǨÀúhop' ze heeft er al eentje. Het deed pijn om dat te lezen, heb er niet van geslapen deze nacht. Ik had in mijn achterhooft wel de gedachte dat ik er ooit mee geconfronteerd zou worden maar had niet verwacht dat het nog pijn zou doen.

Het freet energie! Alle dagen opnieuw. Ik moet mij zo inspannen om geen contact te zoeken met mijn ex. Nog vaak denk ik aan haar. Het worden haatgevoelens. Hoe heeft ze zo absurd een einde kunnen maken aan onze relatie? Waarom hoor of zie ik niets maar van haar? Er licht hier een hoop post voor haar maar het interesseert haar blijkbaar niet. Vond eerder toevallig haar MSN profiel met een foto van haar. Breed lachend alsof zij nu een gelukkig leven heeft! Ik probeer mijn leven terug op de reels te krijgen maar het lukt niet goed. Als ik er goed over nadenk zit ik hier gewoon te wachten tot ze aan de deur komt om haar post op te halen.

Hallo allemaal,

Twaalf weken zijn nu voorbij sinds ze weg is en het blijft zeer moeilijk te begrijpen waarom en wat de beweegredenen was om onze relatie zo absurd te beëindigen. De eerste acht weken kon of wilde ik het niet snappen. ?¢‚ǨÀúwaarom'!!

Volgens haar lag het niet aan mij maar was zij het die de draad kwijt was in haar leven, zij moest alles op een rijtje zetten en kijken en voelen wat ze nu echt wilde in haar leven. Maar al vlug (na een paar weken) kreeg ik toch de opmerkingen dat het merendeel aan mij lag. Ik was dit en ik deed dat. Allemaal kleine negatieve dingen over mij die zeker niet van die aard zijn om een relatie te beëindigen.