Spoeki,

Met je bovenkamer is niets mis. Je verhaal is duidelijk te volgen.

Pijn en verdriet. Dat zijn twee zaken die ons allemaal hier bindt. Wij kennen het en hebben dus aan weinig woorden genoeg. Je kunt dus zoveel of zo weinig woorden gebruiken als je zelf nodig hebt, maar je gevoel zal altijd duidelijk bij ons zijn.

Het einde van een relatie is altijd rot. En als het op de manier gebeurt die jij beschrijft, dan is het nog veel erger. Begrijpen waarom het niet werkte of begrijpen waarom de ander wilde stoppen kan heel belangrijk zijn voor het accepteren van de breuk en dus voor de verwerking ervan.

Het is knap dat je het volhoudt om geen contact meer met haar te hebben. Maar denk eraan: het klinkt alsof jullie nog een hoop onafgemaakte zaken hebben. Vroeger of later zullen jullie het moeten hebben over een aantal dingen: de honden, spullen van haar die bij jou liggen, spullen van jou die bij haar liggen. (Ik begrijp een beetje uit het verhaal dat jullie niet samen woonden, of het ik dat mis). Het werkt niet om te zeggen: geen relatie, geen honden. Daar krijg je haar echt niet mee terug. Je moet je ook afvragen of je dat wel wil.
Ook al hou je ontzettend veel van haar. Ook al zou je haar het liefst nu meteen in je armen nemen. De vraag blijft: mocht ze voor je staan met de mededeling dat ze is teruggekomen op haar besluit. Wat doe je dan? Zeg je natuurlijk schat, en heb je misschien nog heel lang last van het stemmetje in je achterhoofd dat zegt: "Als ze dit eenmaal heeft gedaan, dan kan ze het nog eens doen.", of zeg je nee, en vraag je je nog lang af waarom je toen nee zei. Zeker als je achteraf geen last wil krijgen van stemmetjes, dan moet je nu eens goed met jezelf praten. Wat betekent ze precies voor je? Wat ben je bereidt op te geven voor haar? Waar liggen je grenzen? Wat wil jij eigenlijk in het leven?

Wat je nu rest is alleen je wonden likken en nadenken over een betere morgen.

Het ga je goed,
Angelo

Spoeki,

Vragen en twijfels zijn goed. Tenminste op dit moment. Zoals ik al schreef: het klinkt alsof er veel niet afgemaakt is. Aan jullie gemeenschappelijke toekomst is abrupt een einde gekomen. En waarom? Dat heeft ze je nog niet kunnen of willen zeggen.

Je kunt het beste nu lang en diep nadenken over je vragen en twijfels. Je zegt zelf dat ze eens weer op je stoep zal staan. Als je dat dan moet je dan klaar zijn voor die situatie, hoe pijnlijk die ook gaat worden voor je. Als je dan niet weet wat je zelf wil, dan ga je een nog moeilijkere tijd tegenmoet. Denk eraan. Op het moment dat je haar weer ziet, kun je niet meer helder nadenken. Dat proces zal dan dus afgerond moeten zijn.

Ik wens je sterkte in de komende tijd.

Groetjes,
Angelo