Hij die in mijn ogen heel slim was en goede rake visie had op de maatschappij, een goede en leuke baan had en daar veel in had bereikt met een leuke hobby bezig was en van veel dingen wist, die vond mijn visie op dingen erg goed en vond mij slim. Door hem heb ik geleerd dat mijn visie wel goed is, dat ik ook hele zinnige dingen zeg al is het niet altijd conform de denkbeelden in de maatschappij.

Ik had het gevoel dat hij in mij geloofde. En daarnaast kon ik altijd bij hem wegkruipen als dingen niet goed gingen en ik me stom voelde, dan was ik voor hem nog steeds hardstikke leuk.

Ik weet niet wat hoe ik dat in mezelf moet vinden of moet creeren in mijn eigen leven.

Voel me heel kwetsbaar maar ook verdrietig en boos. Wil graag verder met mijn leven. Lachen lol hebben niet zo hard hoeven werken voor een beetje plezier. Ik doe erg hard mijn best en vind het soms heel moeilijk. Het lijkt dan oneerlijk. Op zo een moment heb je niet veel energie en alleen je verstand die zegt; Straks wordt het weer leuk, dan heb je weer plezier.

Ik weet dat dat zo is maar vind er geen lol aan. Ik weet ook dat t iets oplevert, dat je dichter bij je persoon en je geluk komt met dit verdriet. Maar ik wil ook verder en dit gevoel niet. Ben erg vlak. Wellicht wil ik de boosheid en het verdriet niet voelen omdat ik dat hem niet meer gun. Gun hem mijn tranen en gevoel van liefde voor hem niet meer. Maar het schijnt dat je dit voor jezelf moet doen die verwerking. Het kan heel goed zijn dat ik eerst iets moet met die boosheid.

Heb eerder al geleerd dat alles wat zeker is is dat je jezelf altijd bij je hebt. Dus dat ik de enige ben die mijn leven mooi kan maken. En heb net een uitzending gezien over mensen die het roer omgooien om hun droom achterna te gaan. Dus wil ik niet meer gaan zitten wachten op wat er komt aan leuke dingen maar meer zelf creeren.

Ook zie ik dat mensen die doen wat ze leuk vinden ook anderen enthousiast maken en raken. Dan trek je denk ik aan wat je voedt dat moet een leuk leven zijn.

Dus wees jezelf en ga voor wat jezelf wilt. Heb die moed en dan komt veel van het geluk en waar je behoefte ligt vanzelf denk ik. Ik vind het wel heel moeilijk om op alle gebieden echt mezelf te zijn los van alle status.

Hee lieve iedereen,

Allereerst wens ik iedereen heel veel succes op jullie weg, vergeet niet dat jullie stuk voor stuk mooie mensen zijn.

Maar nu mijn log:Aan de ene kant verbaasd het me hoe snel iemand weer een kennis voor je wordt terwijl je elkaar jaren intens hebt lief gehad. Als het aan mij lag had ik daar de tijd voor genomen, maar doordat hij alweer een ander heeft wortd het versnelt. Ik vind ook eerlijk gezegd dat ik (nog) niet op de plek van kennis hoor te staan en dat hij zo niet met me om moet gaan. Daar heb ik echt een kater van waardoor hij echt heel erg in aanzien zakt.

Hey,

Ben een beetje opstandig omdat ik zat ben van het verdriet.

Ik ben teleurgesteld in hoe mijn ex omgaat met dingen (reeds bekend wellicht;1,5 maand na onze relatie van 3 jr had hij al iemand anders) en misschien eigenlijk ook wel in het beeld van liefde. Maar natuurlijk ben ik ook verdrietig omdat hij iets met een ander uitspookt, omdat het in mijn hoofd niet kan werken zoals hij dat doet nu doet, ik begrijp t gewoon niet.

Ik wordt er een beetje tegendraads van en ben van mezelf af. Ik heb een beetje zoiets van ik ga mezelf centraal zetten en doe wat ik wil en trek me weinig aan van wat anderen ervan vinden(for a change).

Vandaag denk ik, live sucks. Ze zeggen na een dipje maak je een stap verder. Ik hoop dat dat zo is. Ik baal zo van de hele situatie.

Voor degene die mijn vorige log niet gelezen hebben:)Mijn ex vriendje heeft na 1,5 maand een nieuwe "vriendin". Ik mag het van hem geen relatie (met haar) noemen want dan wordt hij boos. Daarnaast zegt hij dat hij het gevoel voor mij op een andere plek heeft gezet. Ik wil geen relatie meer met hem maar vind t toch wel erg snel dat hij al wat met een ander begint. Hij heeft me notabene ten huwelijk gevraagd en 2 a 3 maanden vooraf nog aangegeven dat in zijn gevoel eerst zijn kids kwamen , dan ik en dan zijn ouders en broers en zussen. En ik heb mijn voeten nog niet gelicht en hij is zich al

Lieve iedereen,

Het is sinds twee maanden over met mijn vriendje na een realtie van 3 jaar en nu hoorde ik dat hij sinds 1 maand nadat het definitief over was een nieuwe vriendin heeft. Dat maakt me heel verdrietig maatr ook verward en het geeft me het gevoel dat ik nog van hem houdt maar hij niet meer van mij. En ik vraag me dan af was wat ik met hem deelde dan niet zo heftig qua geveol voor hem als voor mij/ heb ik minder voor hem betekentdan hij voor mij/ was t gevoel wat hij voor mij had dan niet zo diep als hij mij zei en liet blijken?

Het was wel een beetje een knipperlicht relatie. Hij maakte het meerdere malen uit op het moment dat er erge ruzie was en wilde daarna weer verder, ben normaal zo trots en sterk van uit is uit maar met hem wilde ik niet missen. En hij gaf 1 a 2 maanden voordat het defintief over was nog aan dat qua gevoel eerst zijn kinderen kwamen, dan ik en dan de zijn vader, moeder en zussen. Hij heeft me zelfs eerder ten huwelijk gevraagd (nadat jij t weer eens uit had gemaakt, hetgeen niet echt een ultiem moment is). Hij gaf ook aan dat hij nog nooit zo sterk en diep voor iemand geveold had. Het gevoel tussen ons was heel sterk maar de relatie werkte niet, we hebben beiden heel erg ons best gedaan om het te laten werken.