Ja, lastige situatie.
Ik heb ook een lege plek die hij alleen kan vullen en moeilijk iemand anders. Ik mis het gevoel van verbonden zijn aan iemand. Als ik bij hem was, was ik van hem en hij van mij. Dat voelde goed. Ik was trots op hem en blij dat hij naast mijn zijde liep.
Als ik ff weg was kwam hij me al zoeken, ik dacht dat hij op een gegeven moment niet meer zonder mij kon. Het voelde goed al die aandacht te krijgen en voor een keer speciaal te zijn voor iemand.
Dat mis ik heel erg. Want ik dacht altijd dat ik voor niemand iets betekende, dat de wereld zonder mij kon. Maar hij: hij smste me elke dag 100x om te vragen wat ik aan het doen was, of ik goed geslapen had. En dat soort dingen, met: ik kan niet wachten! Want over zoveel uur zie ik je weer. Er was iemand die de hele dag aan mij dacht! En ik dacht de hele dag aan hem. Heerlijk vond ik dat. Maar dat is nu allemaal weg. Alleen ik denk nog aan hem, hij doet nu hetzelfde bij een andere meid.
Ik weet hoe lastig het is om los te laten, maar dat moeten we allemaal. Je denkt elke dag aan wat je had kunnen hebben of had en dat nu weg is. Maar iedereen vertelt mij: hij was je niet waard als hij je zo laat vallen. Hou daar maar aan vast. Het komt goed op een dag, geloof me. Dit is mn 2e ldvd en het komt goed. Op een dag zijn al die nare gevoelens weg en kan het je niks meer schelen. Het kan gewoon even duren.
Sterkte,
Liefs,
Dearest...