Kijkend naar foto's van toen

Wie is dat meisje? Ben ik die jongen naast haar? Ik ken haar helemaal niet, was ik ooit bij haar?

De foto's zeggen van wel, ik lijk te stralen. Maar van haar? Dat meisje?

Hoe kan dat nou?
Ik had zo'n verdriet om jou en nu... nu weet ik bijna niet meer wie jij bent. Het lijkt een eeuwigheid terug. Ik was je bijna vergeten en toen ik je foto's zag was er verbazing.
Geen herkenning, geen gevoel van gemis, geen warm gevoel. Alleen maar een vage herinnering.

Ben ik je dan toch vergeten?

Ondanks dat het nu al dik 2 maanden uit is, heb ik deze week toch weer wat last. Ik mis haar, heel raar, want de laatste 4 weken heb ik haar juist nauwelijks gemist.

Ik denk dat ik wel weet hoe het komt. Deze week zouden we een weekje naar Ameland gaan. Nu is zij er alleen heen, zonder mij, zonder iemand. Dat doet me na 2 maanden toch nog steeds pijn.

Ik moet toch ooit overwegen een definitief afscheid te nemen. want dat heb ik nog steeds niet gedaan. En dan kan voor je er erg in hebt alles weer naar boven komen.

Het wordt me wel makkelijk gemaakt. Toen mijn ex het uitmaakte ging ze net op zichzelf.
Ik heb mijn ex laten weten dat ik het huisje nog wel eens wilde zien. We moesten ook nog wat spullen uitwisselen en dan zou ik dus een keer langskomen.
Maar de laatste weken merkte ik dat ik daar helemaal geen zin in heb. Geen zin in gevoelens van de omgeving daar, geen zin om haar nieuwe leven te zien, het voelt gewoon niet goed. Dus ik vertelde dat ik liever op neutraal iets wilde afspreken, omdat het voor mij beter voelt.
Dit werd niet geaccepteerd en ik werd zelfs laf genoemd. Zij wist niet of ze er dan wel zin in had en haar leven gaat gewoon door.

Het is nu exact 6 weken uit (hey daar moest ik zowaar even over nadenken!). Ik voel me het meest van de tijd erg lekker en zelfs nog beter dan toen ik nog wat had.
Vreemd is het dan als ik een moment heb ( tegenwoordig niet langer dan een uurtje) dat ik haar toch weer mis en dat ik tijdelijk dat hele goede gevoel kwijt ben.

Ik snap niet waarom het weer terugkomt, want vaak denk ik dat het eigenlijk wel verwerkt is. Maar aan de andere kant merk ik ook dat ik met de week positiever wordt en minder en minder aan haar denk. Het zal uiteindelijk wel helemaal verdwenen zijn.

Wat ik laatst ook merkte was, dat ik me irriteerde aan zoenende/knuffelende stelletjes.

Het is nu 27 dagen uit. Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen 2-3 dagen echt enorme stappen voorwaart heb gedaan. Ik heb net zo hard pijn gehad en miste haar soms heel erg.

Maar echt wat is het goed om haar helemaal niet meer te missen. Sterker nog, ik zou er ZELF niet eens zin meer in hebben haar te zien. Er zijn zoveel andere vrouwen, zoveel meer interessante mensen, voor die ene die je verliest krijg je weer zoveel terug.

Ik weet heus dat ik nog wel een keertje terugval, maar door me te voelen zoals vandaag weet ik ook dat het echt over gaat. Het is niet oneindig !

Ik blijf maar op en neer gaan in de pijn. Het is toch alweer bijna 2 weken uit, maar de pijn is in die 2 weken nauwelijks minder geworden.
Op momenten gaat het heel goed en kan ik het makkelijk aan. Maar dan komen de herinneringen naar boven, al die mooie momenten, ik herinner me haar alleen nog als dat geweldige meisje waar ik verliefd op werd. En dan doet het zo enorm veel pijn, op die momenten kan ik wel janken.

Ik heb nooit geweten dat liefdesverdriet zo'n hel kan zijn.