Zeven maanden ken ik je
Nooit geweten of je me echt graag zag
Pijnlijk
Want ik heb je wel graag gezien

Heb met man en macht je proberen van mij te laten houden
Mijn woorden ingeslikt, proberen te begrijpen, mijzelf opzij gezet
Maar vooral gewacht
Gewacht op iets dat nooit zou komen

Op een bepaald punt ontplof ik, mijn grenzen overschreden
Kon de aanhoudende onzekerheid niet meer verdragen
En je eindigt de relatie
Geen begrip van jouw kant

Of was je enkel aan het wachten
op een opportuniteit om er een punt achter te zetten?
Ik blijf enkel achter met een gevoel van falen
van tekortschieten, van schuld