Hoe voel je je na een "nare"ervaring in de liefde? Tuurlijk is dat bij iedereen verschillend, maar er zitten veel overeenkomsten zoals ook in het rouw proces. Als een dierbare sterft onderga je min of meer hetzelfde, ook afhangende van de situatie natuurlijk. Komt "het"onverwachts, of is er een proces van ruzie verwijdering, vul maar in, aan vooraf gegaan.
Waar ga je doorheen: Ontkenning, het is niet waar, kan niet waar zijn, verbijstering.
Boosheid, woede, waarom ben je weg gegaan, dat mag niet, kom terug!

Hoe is het toch mogelijk dat ik, inmiddels 50 jaar, nog steeds op de "verkeerde"mannen val.
Al 2 keer getrouwd geweest, 2 keer samengewoond, nu alweer vanaf 2007 "alleen". Op zich bevalt me het alleen wonen prima, kids zijn nu de deur uit, kan gaan en staan wat ik wil. Dates genoeg gehad, afgelopen jaren misschien al wel tegen de 100. Overigens ook wel voor de seks, daar kom ik niets in tekort, tja daar zijn de mannen altijd wel voor te vinden. Is het dan echt zo dat mannen maar dmv 1 orgaan leven, denken en voelen. Ik ga het nu echt bijna geloven.