Ik kreeg vanavond een berichtje van iemand van hier, wat ik erg lief vond.
Ik ben lange tijd niet meer hier geweest omdat ik een aantal dingen zelf moest zien uit te vinden. Dat is me ook gelukt en wil ik graag jullie vertellen hoe het nu met me gaat. Voor de mensen die mijn verhaal en reacties op anderen een beetje hebben gevolgd, het gaat goed met me!!!
Ruim 7 maanden is het geleden dat mijn vriend onze relatie beeindigde. Ik dacht dat ik er nooit overheen zou komen, dat hij echt de ware voor me was en dat ik nooit meer gelukkig zou worden. Ik werd zo keihard met mezelf geconfronteerd en heb alles wel duizend keer gevoeld, wat jullie hetzelfde voelen.

Als ik zo alle verhalen en blogs hier lees zijn we eigenlijk allemaal hetzelfde. We weten allemaal dat we verdriet hebben om een verloren liefde. We weten ook dat we het moeten accepteren en moeten verwerken en dat dat tijd kost. Tijd heelt alle wonden klinkt heel mooi en natuurlijk zullen degenen die hier al een stuk verder mee zijn dat beamen. Wij allemaal weten wat we wel en niet moeten doen om te accepteren en beginnen met verwerken en toch proberen we allemaal dingen te analyseren, antwoorden te vinden en onszelf vooral af te vragen waar het fout ging of waarom het nu zo gelopen is. Bij heel veel verhalen zie je ook dat velen onder ons zo graag hun ex terug zouden willen, maar bijna alle exen gedragen zich hetzelfde. Ze zijn niet thuis als je naar hun gevoelens vraagt, ze proberen contact te vermijden en doen vaak gewoon alsof wij niet meer bestaan. Ze zijn soms zo keihard in hun doen en laten en wij weten dan al helemaal niet meer waar we het moeten zoeken. Dat geeft voor ons weer meer verdriet en pijn, terwijl we al zoveel moeten verwerken.